مدرجه
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. راه، طریق.
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
( مدرجة ) مدرجة. [م َ رَ ج َ ] ( ع اِ ) راه و جای رفتن. ( دستورالاخوان ) . جای رفتن و گذشتن. ( منتهی الارب ) . مَدرَج. دَرَج. مذهب. مسلک. ( متن اللغة ) . || جای بالا رفتن. ( ناظم الاطباء ) . راه های دشوارگذر کوهستانی. الثنیة الغلیظة بین الجبال. ج ، مدارج. ( متن اللغة ) . رجوع به معنی قبلی و بعدی شود. || وسیله و روشی که برای ترقی شخص به کار رود. ج ، مدارج. ( فرهنگ فارسی معین ) . || ( ص ) ارض مدرجة؛ زمینی بسیاردراج. ( مهذب الاسماء ) . زمین دراجناک. ( منتهی الارب ) . که در آن دراج فراوان باشد. ( از ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) .
... [مشاهده متن کامل]
منبع. لغت نامه دهخدا
... [مشاهده متن کامل]
منبع. لغت نامه دهخدا