مدرار

لغت نامه دهخدا

مدرار. [ م ِ ] ( ع ص ) باران ریزان. ( ترجمان علامه جرجانی ص 87 ). ابر ریزان که نیک بارد. ( دستورالاخوان ) ابر بسیاربارنده. ( غیاث اللغات از منتخب و صراح ). بسیار آب ریزنده. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). بارنده. پرسیلان. جوشان : سماء مدرار و سحاب مدرار و عین مدرار و دیمة مدرار . ( از اقرب الموارد ) : کریمی که یک قطره از بحار موهبت او باران مدرار نیسان است. ( جهانگشای جوینی ). || به معنی باران نیز آید.( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). رجوع به معنی قبلی شود.
مدرار. [ م ِ ] ( اِخ ) ابن یسعبن ابی القاسم سمکوبن و اسول مکناسی بربری ، جد امراء بنی مدرار است که متوالیاً دویست و نه سال در مغرب اقصی حکمرانی کردند. وی در حدود 220 هَ. ق. درگذشته است. رجوع به الاعلام زرکلی ج 6 ص 75 و الاستقصا ج 1 ص 111 و 112 و البیان المغرب ج 1 ص 107 و 153 و ابن خلدون ج 8 ص 130 شود.

فرهنگ فارسی

( صفت ) بسیار ریزنده بسیار بارنده .
ابن سع بن ابی القاسم سمکوبن

فرهنگ معین

(مِ ) [ ع . ] (ص . ) بسیار ریزنده ، بسیار بارنده .

فرهنگ عمید

بسیاربارنده و ریزنده.

پیشنهاد کاربران

مدرار: ( در زبان عربی ) ابری که نیک بارد؛. ( لغتنامه دهخدا )
مدرار: ( در زبان عربی ) ابری که با رعد و برق باشد؛. عراص. ابری ریزان ؛. عزاف ( دهار ) . ( لغتنامه دهخدا )
کلمه ( مدرار ) در آیه ( و ارسلنا السمأ علیهم مدرارا ) و آیه ( یرسل السمأ علیکم مدرارا ) در اصل در ( بفتح دال ) و دره ( بکسر ) بوده که به معنای شیر است و آنرا استعاره می آورند برای باران ( تفسیر المیزان )

بپرس