مدحتگر

لغت نامه دهخدا

مدحتگر. [ م ِ ح َ گ َ ] ( ص مرکب ) مداح. ستاینده. که مدیحه سراید. که صفات نیک ممدوح را در شعر مندرج کند :
هنگام مدح او دل مدحتگران او
از بیم نقد او بهراسد ز شاعری.
فرخی.
همه خوبی و نکوئی بود او را ز خدای
وین رهی را که ستایشگر و مدحتگر اوست.
فرخی.

فرهنگ فارسی

مداح ستاینده

پیشنهاد کاربران

بپرس