مدجه

لغت نامه دهخدا

مدجه. [ م ُ دَج ْ ج ِه ْ ] ( ع ص ) صیاد کمین کرده در کازه. ( ناظم الاطباء ). خسپنده در کازه صیاد. ( آنندراج ). نعت فاعلی است از تدجیة. رجوع به تدجیة شود.

پیشنهاد کاربران