مدبو

لغت نامه دهخدا

مدبو. [ م َ ب ُوو ] ( ع ص ) مدبوة. کشت و زمین ملخ خورده. ( ناظم الاطباء ). رجوع به مدبوة و مدبیة شود.

فرهنگ فارسی

کشت و زمین ملخ خورده

پیشنهاد کاربران

بپرس