مدافعت
لغت نامه دهخدا
مدافعة. [ م ُ ف َ ع َ ] ( ع مص ) دارادار کردن حق کسی را. ( صراح چ تهران ص 198 ذیل مدخل دفع، از یادداشت مؤلف ) ( منتهی الارب ) ( از آنندراج ). مماطله نمودن. ( ناظم الاطباء ). مماطله کردن به حق کسی. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). || از کسی دفعکردن. ( ترجمان علامه جرجانی ص 87 ). دفاع. ( زوزنی ). دور کردن از کسی. ( منتهی الارب ) ( از متن اللغة ). انتصار و یاری کردن شخص را و از او دفاع کردن. ( از اقرب الموارد ). || همدیگر را راندن. ( منتهی الارب ).دفع کردن. ( از متن اللغة ). || مزاحمة. ( متن اللغة ) ( اقرب الموارد ). مصادمه. ( یادداشت مؤلف ). || دور کردن مردم را از موضع هلاک. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ). رنج و آزار از کسی دور کردن. ( از اقرب الموارد ). || مولع شدن و فرورفتن شخص در کاری. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ).
فرهنگ فارسی
فرهنگ عمید
۲. از کسی حمایت و طرف داری کردن، دفاع کردن.
۳. سهل انگاری در انجام کاری، تعلّل کردن.
پیشنهاد کاربران
محافظت کردن