مدارا و مکاشفه

[ویکی فقه] انسان ها دارای طبیعت ها و افکار و ادراکات گوناگون هستند و مخالفت با افکار آنان دشمنی را در دل آنان ایجاد می کند و برای رسیدن به محبت آنان چاره ای جز موافقت با آنان در مواردی که گناه نیست نمی باشد.
مدارا در لغت به معنی پرهیز از درگیری با کسی به خاطر شر او
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۱، ص۷۱، دار صادر، بیروت، نوبت چاپ سوم، ۱۴۱۴ ق.
مکاشفه در لغت یعنی از ماده کشف به معنی پرده برداری از چیزی و در اینجا به معنی اظهار نمودن دشمنی با دیگران و نیز آشکار نمودن معایب آنان است.
ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، ج۹، ص۳۰۰.
با صرف نظر از تسامحی که گاهی برخی بزرگان در اطلاق لفظ مدارا و رفق به جای همدیگر اعمال نموده اند، مثلاً رفق با نفس را هم مدارا نامیده اند یا کلاً رفق و مدارا را دنبال هم در معنی یکسان به کار برده اند،
خمینی، سیدروح الله، آداب الصلاة، ص۲۵، قم، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، چاپ هفتم، ۱۳۷۸.
...