مدار پارکینگ ( به انگلیسی: Parking orbit ) ، یک مدار موقت است که در جریان راه اندازی یک ماهواره یا دیگر کاوشگرهای فضایی در صورت لزوم مورد استفاده قرار می گیرد. موشک پرتاب ارتفاع خود را از زمین تا رسیدن به مدار پارکینگ افزایش می دهد، سپس برای مدتی در آن مدار پهلو می گیرد، و سپس برای ورود به مسیر مورد نظر نهایی با به کار انداختن ( آتش کردن ) دوباره از مدار پارکینگ خارج می شود. گزینهٔ دیگر در برابر استفاده از مدار پارکینگ ورود یا «تزریق مستقیم» است، که در آن موشک به طور مداوم ( به جز در طول مرحله بندی ) تا زمانی که سوخت آن تمام شود، به کار خود ادامه می دهد؛ که در آن هنگام بار مفید در مسیر نهایی خود قرار گرفته است.
دلایل متعددی که چرا مدار پارکینگ ممکن است مورد استفاده قرار گیرد وجود دارد.
فضاپیماهای مدار زمین ثابت نیاز دارند که در مداری هم سطح با خط استوا؛ استوای سماوی، قرار داشته باشند. در رسیدن به آنجا به یک مدار انتقالی زمین ایستا با داشتن اوجی مستقیماً بالای خط استوا نیاز است. مگر در مواردی که محل پرتاب خود کاملاً نزدیک به استوا باشد، به مقداری زیاد و غیرعملی سوخت برای راه اندازی یک فضاپیما که به طور مستقیم به چنین مداری برسد نیاز است. به جای آن، فضاپیما نخست در یک مرحله به سوی یک مدار پارکینگ پرتاب می شود و در آن قرار می گیرد. زمانی که فضاپیما در آن مدار از خط استوا می گذرد، مرحله دوم انتقال به منظور بالا بردن اوج فضاپیما تا ارتفاع ثابت ( و همچنین اغلب کاهش تمایل مدار انتقال ) ، انجام می گیرد. در حضیض، به منظور بالا بردن ماهواره نیز به مقداری سوخت نیاز است تا شکل مدار دایره ای و همان ارتفاع حفظ شود و هر گونه تمایل باقی مانده حذف و جبران شود. [ ۱]
به منظور رسیدن به ماه یا یک سیاره در زمان مورد نظر، فضاپیما باید در یک بازهٔ زمانی محدودی که به نام پنجره راه اندازی شناخته شده، راه اندازی شود. استفادهٔ مقدماتی از یک مدار پارکینگ قبل از تزریق نهایی می تواند محدودیت این پنجره را از ثانیه یا دقیقه به چندین ساعت یا بیشتر گشاده تر سازد. [ ۲] [ ۳] برای ماموریت های سرنشین دار ماه در برنامه های فضایی آپولو، استفاده از مدار پارکینگ امکان بررسی دوباره و دقیق فضاپیما، پس از تحمل فشار پرتاب؛ قبل از اقدام به رهسپاری به سوی ماه، تا هنوز به خانه نزدیک بود را فراهم می کرد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدلایل متعددی که چرا مدار پارکینگ ممکن است مورد استفاده قرار گیرد وجود دارد.
فضاپیماهای مدار زمین ثابت نیاز دارند که در مداری هم سطح با خط استوا؛ استوای سماوی، قرار داشته باشند. در رسیدن به آنجا به یک مدار انتقالی زمین ایستا با داشتن اوجی مستقیماً بالای خط استوا نیاز است. مگر در مواردی که محل پرتاب خود کاملاً نزدیک به استوا باشد، به مقداری زیاد و غیرعملی سوخت برای راه اندازی یک فضاپیما که به طور مستقیم به چنین مداری برسد نیاز است. به جای آن، فضاپیما نخست در یک مرحله به سوی یک مدار پارکینگ پرتاب می شود و در آن قرار می گیرد. زمانی که فضاپیما در آن مدار از خط استوا می گذرد، مرحله دوم انتقال به منظور بالا بردن اوج فضاپیما تا ارتفاع ثابت ( و همچنین اغلب کاهش تمایل مدار انتقال ) ، انجام می گیرد. در حضیض، به منظور بالا بردن ماهواره نیز به مقداری سوخت نیاز است تا شکل مدار دایره ای و همان ارتفاع حفظ شود و هر گونه تمایل باقی مانده حذف و جبران شود. [ ۱]
به منظور رسیدن به ماه یا یک سیاره در زمان مورد نظر، فضاپیما باید در یک بازهٔ زمانی محدودی که به نام پنجره راه اندازی شناخته شده، راه اندازی شود. استفادهٔ مقدماتی از یک مدار پارکینگ قبل از تزریق نهایی می تواند محدودیت این پنجره را از ثانیه یا دقیقه به چندین ساعت یا بیشتر گشاده تر سازد. [ ۲] [ ۳] برای ماموریت های سرنشین دار ماه در برنامه های فضایی آپولو، استفاده از مدار پارکینگ امکان بررسی دوباره و دقیق فضاپیما، پس از تحمل فشار پرتاب؛ قبل از اقدام به رهسپاری به سوی ماه، تا هنوز به خانه نزدیک بود را فراهم می کرد. [ ۳]
wiki: مدار پارکینگ