مدار لیساجو

مدار لیساجو یا مدار لیساژو ( انگلیسی: Lissajous orbit ) . در اخترپویاشناسی، ( تلفظ ) ، به نام فیزیکدان فرانسوی ژول آنتوان لیساژوس، یک مسیر مداری شبه تناوبی است که یک جسم می تواند در اطراف یک نقطه لاگرانژی سیستم سه جسمی، بدون نیاز به نیروی محرکه، آن را دنبال کند. مدارهای لیاپانوف بر گِرد نقطهٔ لاگرانژی مسیرهای منحنی هستند که به طور کامل در صفحهٔ دو جسم اصلی قرار دارند. در مقابل، مدارهای لیساژو شامل اجزایی در این صفحه و عمود بر آن هستند و از منحنی لیساژو پیروی می کنند. مدارهای هاله نیز شامل اجزای عمود بر صفحه هستند، اما دوره ای هستند، در حالی که مدارهای لیساجو معمولاً این گونه نیستند.
در عمل، هر مداری در اطراف نقاط لاگرانژی L1، L2 یا L3 از نظر دینامیکی ناپایدار است، به این معنی که انحرافات کوچک از حالت تعادل در طول زمان افزایش می یابد. [ ۱] در نتیجه، فضاپیماها در این مدارهای نقطه ای لاگرانژی باید از سیستم های رانش خود برای نگهداری موقعیت مداری خود استفاده کنند. اگرچه آنها کاملاً پایدار نیستند، اما یک تلاش نه چندان دشوار برای حفظ ایستگاه، فضاپیما را برای مدت طولانی در مدار مورد نظر لیساجو نگه می دارد.
در غیاب تأثیرات دیگر، مدارهای حول نقاط لاگرانژی L4 و L5 تا زمانی که نسبت جرمی دو جرم اصلی بیشتر از ۲۵ باشد، از نظر دینامیکی پایدار هستند. [ ۲] دینامیک طبیعی فضاپیما ( یا جسم آسمانی طبیعی ) را در مجاورت نقطهٔ لاگرانژی بدون استفاده از سیستم رانش نگه می دارد، حتی زمانی که کمی از حالت تعادل خارج شده باشد. [ ۳] با این حال، این مدارها می توانند توسط دیگر اجرام عظیم نزدیک بی ثبات شوند. به عنوان مثال، مدارهای اطراف نقاط L4 و L5 در منظومهٔ زمین - ماه به دلیل اختلالات سیاره ها، به جای میلیاردها سال، تنها چند میلیون سال طول می کشد. [ ۴]