مدار عصبی

بعد از پخت شبکه سلولی
مدار عصبی یا شبکه عصبی ( به انگلیسی: Neural circuit ) جانداران پرسلولی، برای ایجاد هماهنگی بین اعمال سلول ها و اندام های مختلف بدن خود نیاز به عوامل و دستگاه های ارتباطی دارند. مدار عصبی با ساختار و کار ویژه ای که دارد، در جهت ایجاد این هماهنگی به وجود آمده است. نورون ها پیام عصبی را به بافت ها و اندام های بدن، مانند ماهیچه ها، غدد و نیز دیگر نورون ها می فرستد و از این طریق با آن ها ارتباط برقرار می کند. رشته هایی که از جسم سلولی نورون ها بیرون زده اند دو نوع اند: دندریت و آکسون، دندریت ها پیام ها را دریافت می کنند و به جسم سلولی می برند، آکسون ها نیز پیام عصبی را از جسم سلولی به پایانه های آکسون هدایت می کنند. وظایف دستگاه عصبی به ارتباط متقابل بین میلیون ها نورون وابسته است. [ ۱]
در دستگاه عصبی دو بخش اصلی وجود دارد.
• دستگاه عصبی مرکزی
• دستگاه عصبی محیطی
دستگاه عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع است که مراکز نظارت بر اعمال بدن هستند. این دستگاه اطلاعات دریافتی از محیط و درون بدن را تفسیر می کند و به آن ها پاسخ می دهد. دستگاه عصبی مرکزی از دو بخش مادهٔ خاکستری که بیشتر محتوی جسم سلولی نورون ها است و مادهٔ سفید که اجتماع بخش های میلین دار نورون هاست، تشکیل شده. دستگاه عصبی محیطی شامل تعداد زیادی عصب است که اطلاعات را جمع آوری می کند و به دستگاه عصبی مرکزی می برد. مغز انسان از حدود ۱۰۰میلیارد ( billion ) نورون تشکیل شده هست و حدود ۱٫۵کیلوگرم وزن دارد.
مغز شامل: مخ، مخچه و ساقهٔ مغز است. مخ بزرگترین بخش مغزاست وتوانایی یادگیری، حافظه، و عملکرد هوشمندانه را دارد. مخچه مهم ترین مرکز یادگیری حرکات لازم برای تنظیم حالت بدن و تعادل است. ساقهٔ مغز در قسمت پایینی مغز قرار دارد و شامل مغز میانی، پل مغز و بصل النخاع است. نخاع درون ستون مهره ها از بصل النخاع تا کمر امتداد دارد. نخاع مغز را به دستگاه عصبی محیطی وصل می کند. دستگاه عصبی محیطی شامل ۳۱جفت عصب نخاعی و ۱۲جفت عصب مغزی است. دستگاه عصبی محیطی شامل دو بخش پیکری که ارادی است و خودمختار که اعمال غیرارادی ما را بر عهده دارد. دستگاه عصبی خود مختار شامل اعصاب پارا سمپاتیک و سمپاتیک می باشد که اعصاب پارا سمپاتیک باعث برقراری آرامش و اعصاب سمپاتیک در مواقع هیجانی روانی یا جسمی فعال می شوند.