مدار تشدید

مدار تشدید مداری است که که فرکانس آن به حدی می رسد که پدیدهٔ تشدید در آن رخ می دهد و سوسپتانس آن صفر می شود. فرکانسی که در آن مدار در حالت تشدید قرار می گیرد را فرکانس تشدید می گویند. با تغییر فرکانس مدار، مقدار ادمیتانس تغییر می کند و می توان منحنی تغییرات ادمیتانس نسبت به فرکانس رسم کرد. در حالت تشدید ادمیتانس کمینه بوده و فاز آن صفر است. [ ۱] مدارهای تشدید را می توان به دو دستهٔ مدارهای تشدید سری و مدارهای تشدید موازی تقسیم کرد. [ ۲] در مدار تشدید موازی ادمیتانسِ تشدید مساوی مقدار حقیقی آن و مقاومتی خالص است و ترکیب خازن و سلف در این دسته از مدارهای تشدید مانند یک مدار باز عمل می کند. [ ۳] تغییرات اندازهٔ امپدانس ( | Z ( j ω ) | ) با تغییر فرکانس نیز در مدارها قابل توجه است، به طوری که در فرکانس تشدید به میزان بیشینهٔ خود می رسد. مقدار | Z ( j ω ) | در حالت تشدید مقاومتی خالص است. از نگاه فیزیکی، در حالت تشدید تمام جریان منبع از مقاومت ها عبور می کند و جمع جریان های سلف و خازنِ مدار صفر است. این در حالی است که در مدارهای تشدید موازی و در فرکانس های پایین، عمدهٔ جریان مدار از سلف و در فرکانس های بالا عمدهٔ جریان از خازن می گذرد. [ ۴] جالب توجه است که در حالت تشدید اندازهٔ جریان و ولتاژهای شاخه هایی از مدار می تواند بسیار بیشتر از جریان و ولتاژ منبع باشد، برای نمونه در یک مدار تشدید سری با ورودی ولتاژ چند ولتی، ولتاژ دو سر سلف یا خازن ممکن است دامنه ای در حدود چندصد ولت داشته باشند![ ۵]