مخوصه

لغت نامه دهخدا

( مخوصة ) مخوصة. [ م ُ خ َوْ وِ ص َ ] ( ع ص ) ارض مخوصة؛ زمینی که در آن برگ ارطی و الاء و عرفج و سنط باشد. ( منتهی الارب ). زمینی که در آن گیاههای خاردار با برگ باشد . ( ناظم الاطباء ). و رجوع به ماده قبل شود.

پیشنهاد کاربران