مخوص. [ م ُ خ َوْ وِ] ( ع ص ) گیرنده عطا اگر چه قلیل باشد. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).گیرنده عطیه اگر چه اندک باشد. ( ناظم الاطباء ). || پیری ظاهر شونده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مکانی که در آن خوص ارطی و الاء و عرفج و سنط باشد. یقال : مکان مخوص و ارض مخوصة. ( از محیط المحیط ) ( از اقرب الموارد ). و رجوع به مخوصة شود.
