مَخمَلباف، محسن (تهران ۱۳۳۶)
مَخمَلباف، محسن
(نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلم نامه نویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم نامۀ توجیه (۱۳۶۰، منوچهر حقانی پرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلم سازی اش به چهار دوره تقسیم می شود؛ دورۀ اول شامل توبۀ نصوح (۱۳۶۱)، دو چشم بی سو (۱۳۶۲)، استعاذه (۱۳۶۳)، و بایکوت (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل دستفروش (۱۳۶۵)، بای سیکل ران (۱۳۶۷)، عروسی خوبان (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل نوبت عاشقی (۱۳۶۹)، شب های زاینده رود (۱۳۶۹)، ناصرالدین شاه، آکتور سینما (۱۳۷۰)، هنرپیشه (۱۳۷۱)، سلام سینما (۱۳۷۳)، نون و گلدون (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل گبه (۱۳۷۵)، سکوت (۱۳۷۷)، تست دموکراسی (۱۳۷۸)، سفر قندهار (۱۳۷۹)، و الفبای افغان (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است ، بی آن که به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلم های دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدم های اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است ؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیت پردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، در برابر جزمیت ، تعبیر می کند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا می کند. مخملباف در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان به زندان افتاد. در اوج انقلاب آزاد شد و به نویسندگی برای رادیو پرداخت. بعد به فعالیت در حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی رو آورد که تا ساخت فیلم دستفروش ادامه داشت و کار جدی او از این زمان آغاز شد. آن چه در او نظرگیر است، طبع آزمایی و تجربه گرایی اوست، که باعث شده فیلم هایش در جشنواره های داخلی و خارجی جوایز متعددی کسب کنند.از دیگر فیلم های اوست: دوشنبه بازار (۱۳۸۳)، سردتر از آتش (۱۳۸۴)، و فریاد مورچه ها (۱۳۸۶).
مَخمَلباف، محسن
(نام اصلی: محسن استادعلی مخملباف) فیلم نامه نویس و کارگردان سینمای ایران. فعالیت خود را در سینما با نوشتن فیلم نامۀ توجیه (۱۳۶۰، منوچهر حقانی پرست) آغاز کرد. کارنامۀ فیلم سازی اش به چهار دوره تقسیم می شود؛ دورۀ اول شامل توبۀ نصوح (۱۳۶۱)، دو چشم بی سو (۱۳۶۲)، استعاذه (۱۳۶۳)، و بایکوت (۱۳۶۴)؛ دورۀ دوم شامل دستفروش (۱۳۶۵)، بای سیکل ران (۱۳۶۷)، عروسی خوبان (۱۳۶۷)؛ دورۀ سوم شامل نوبت عاشقی (۱۳۶۹)، شب های زاینده رود (۱۳۶۹)، ناصرالدین شاه، آکتور سینما (۱۳۷۰)، هنرپیشه (۱۳۷۱)، سلام سینما (۱۳۷۳)، نون و گلدون (۱۳۷۴) و دورۀ چهارم شامل گبه (۱۳۷۵)، سکوت (۱۳۷۷)، تست دموکراسی (۱۳۷۸)، سفر قندهار (۱۳۷۹)، و الفبای افغان (۱۳۸۰). بیشترین کارش در دورۀ اول دربارۀ مسائل سیاسی، مسلکی، و موضوع مرگ و زندگی است ، بی آن که به مدیوم سینما اعتنایی کند؛ در فیلم های دورۀ دوم، حاشیه و بستر اجتماعی و فلسفی فیلم نسبت به آدم های اصلی برای او اهمیت بیشتری داشته است ؛ در دورۀ سوم، در روایت داستان و شخصیت پردازی پیرو همان اصلی است که از آن به نسبیت، در برابر جزمیت ، تعبیر می کند؛ در دورۀ چهارم به سینمای ناب و شاعرانه گرایش پیدا می کند. مخملباف در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و در ۱۷سالگی در درگیری نافرجامی برای خلع سلاح یک پاسبان به زندان افتاد. در اوج انقلاب آزاد شد و به نویسندگی برای رادیو پرداخت. بعد به فعالیت در حوزۀ اندیشه و هنر اسلامی رو آورد که تا ساخت فیلم دستفروش ادامه داشت و کار جدی او از این زمان آغاز شد. آن چه در او نظرگیر است، طبع آزمایی و تجربه گرایی اوست، که باعث شده فیلم هایش در جشنواره های داخلی و خارجی جوایز متعددی کسب کنند.از دیگر فیلم های اوست: دوشنبه بازار (۱۳۸۳)، سردتر از آتش (۱۳۸۴)، و فریاد مورچه ها (۱۳۸۶).
wikijoo: مخملباف،_محسن_(تهران_۱۳۳۶)