مخلوط راسمیک به مخلوطی برابر از انانتیومرها موسوم است. یک مخلوط راسمیک از نظر نوری غیرفعال است. هنگامی که انانتیومرها با یکدیگر مخلوط شوند، چرخش حاصل از یک مولکول به وسیله چرخش برابر و مخالف انانتیومر خود خنثی می شود. پیشوند ± را برای مشخص نمودن طبیعت راسمیک را در یک نمونه به کار می برند، به عنوان مثال ( ± ) - لاکتیک اسید یا ( ± ) - ۲ - متیل - ۱ - بوتانول
مقایسه مخلوط راسمیک با ترکیبی که مولکولهای آن بر تصاویر آینه ای خود قابل انطباق اند، یعنی با یک ترکیب ناکایرال مفید خواهد بود. هر دو آنها به دلیل مشابهی غیرفعال نوری هستند. به علت پخش اتفاقی تعداد زیادی ازمولکولها، برای هر مولکول که نور را تحت تأثیر قرار می دهد مولکول دومی وجود دارد که تصویر آینه ای آن بوده و از این رواثر اولی را خنثی می نماید. در یک مخلوط راسمیک این مولکول یکسانی می باشد. اما در مورد یک ماده فعال نوری که همراه با انانتیومر خود نمی باشد چنین حذف چرخشی نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا مولکول دیگری که بتواندبه عنوان تصویر آینه ای آن عمل کند وجود ندارد و عامل پراکندگی مولکول ها هم در این مورد بی تأثیر است.
هویت بیشتر خواص فیزیکی انانتیومرها یک نتیجه دارد که از نظر عملی فوق العاده مهم است. آنها رانمی توان با روشهای معمول نظیر تقطیر جزء به جزء جداسازی نمود، زیرا نقاط جوش آنها یکسان است؛ به وسیله تبلور نوبتی نیز قادر به انجام این کارنیستیم زیرا میزان انحلال آنها در یک حلال یکسان است ( مگر این که حلال فعالنوری باشد ) ؛ به وسیله کروماتوگرافی این امر ممکن نیست زیرا آنها با قدرت مشابهی، بر روی یک جاذب جذب می شوند ( مگر این که جاذب از نظر نوری فعالباشد ) .
تفکیک یک مخلوط راسمیک را اولین بار پاستور با استفاده از عدسی و پنس انجام داد اما این روش را تقریبی و غیر دقیق است، زیرا مخلوط های راسمیک به ندرت تشکیل مخلوطی از بلورها را می دهند که قابل تشخیص از تصاویر آینه ای مانندشان باشند. حتی سدیم آمونیم تارتارات ایجاد چنین بلورهایی را نمی کند، مگر این که در پائین تر از ۲۸ درجه سلسیوس متبلور شود. از این رو یکی از عوامل مهم کشف پاستور هوای سرد پاریس بوده است. روش دیگری که اغلب برای تفکیک به کار می رود شامل استفاده از واکنشگرهای فعال نوری است. گرچه عموماً پاستور به خاطر کارهای بزرگش درمیکروب شناسی و پزشکی معروفیت یافته است، ولی در اصل یک شیمیدان بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقایسه مخلوط راسمیک با ترکیبی که مولکولهای آن بر تصاویر آینه ای خود قابل انطباق اند، یعنی با یک ترکیب ناکایرال مفید خواهد بود. هر دو آنها به دلیل مشابهی غیرفعال نوری هستند. به علت پخش اتفاقی تعداد زیادی ازمولکولها، برای هر مولکول که نور را تحت تأثیر قرار می دهد مولکول دومی وجود دارد که تصویر آینه ای آن بوده و از این رواثر اولی را خنثی می نماید. در یک مخلوط راسمیک این مولکول یکسانی می باشد. اما در مورد یک ماده فعال نوری که همراه با انانتیومر خود نمی باشد چنین حذف چرخشی نمی تواند وجود داشته باشد، زیرا مولکول دیگری که بتواندبه عنوان تصویر آینه ای آن عمل کند وجود ندارد و عامل پراکندگی مولکول ها هم در این مورد بی تأثیر است.
هویت بیشتر خواص فیزیکی انانتیومرها یک نتیجه دارد که از نظر عملی فوق العاده مهم است. آنها رانمی توان با روشهای معمول نظیر تقطیر جزء به جزء جداسازی نمود، زیرا نقاط جوش آنها یکسان است؛ به وسیله تبلور نوبتی نیز قادر به انجام این کارنیستیم زیرا میزان انحلال آنها در یک حلال یکسان است ( مگر این که حلال فعالنوری باشد ) ؛ به وسیله کروماتوگرافی این امر ممکن نیست زیرا آنها با قدرت مشابهی، بر روی یک جاذب جذب می شوند ( مگر این که جاذب از نظر نوری فعالباشد ) .
تفکیک یک مخلوط راسمیک را اولین بار پاستور با استفاده از عدسی و پنس انجام داد اما این روش را تقریبی و غیر دقیق است، زیرا مخلوط های راسمیک به ندرت تشکیل مخلوطی از بلورها را می دهند که قابل تشخیص از تصاویر آینه ای مانندشان باشند. حتی سدیم آمونیم تارتارات ایجاد چنین بلورهایی را نمی کند، مگر این که در پائین تر از ۲۸ درجه سلسیوس متبلور شود. از این رو یکی از عوامل مهم کشف پاستور هوای سرد پاریس بوده است. روش دیگری که اغلب برای تفکیک به کار می رود شامل استفاده از واکنشگرهای فعال نوری است. گرچه عموماً پاستور به خاطر کارهای بزرگش درمیکروب شناسی و پزشکی معروفیت یافته است، ولی در اصل یک شیمیدان بود.
wiki: مخلوط راسمیک