مخلفه
لغت نامه دهخدا
- مخلفة مِنی ̍ ؛ فرودآمدنگاه مردم در منی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ).
|| ( ص ) سبب بوی گرفتن دهان : نومة الضحی مخلفةللفم ؛ خواب نیم روز سبب بوی گرفتن دهان است. ( از منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ذیل اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ).
مخلفة. [ م ُ ل ِ ف َ ] ( ع ص ) مؤنث مُخلِف. ناقه ای که آبستن نماید و نباشد. ( منتهی الارب ) ( از ذیل اقرب الموارد ) ( از ناظم الاطباء ). ماده شتری که آبستن نماید ونباشد. ( ناظم الاطباء ). || شتری که از نه سالگی درگذشته باشد. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). ماده شتری که از نه سالگی درگذشته باشد. ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
ناقه که آبستن نماید و نباشد
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید