مخروعه

لغت نامه دهخدا

مخروعه. [ م َ ع َ ] ( ع ص ) گوسفند که بر گوش وی داغ خرع نهاده باشند. ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). || ناقه دیوانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ماده شتر دیوانه. ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران