در نظریهٔ نسبیت خاص، مخروط نوری به توصیف ظاهری انتشار نور در نمودار فضازمان مینکوفسکی گفته می شود. این مخروط در صورتی به شکل سه بعدی ترسیم می شود که ما شکل انتشار موج را بر روی محور افقی ( طول ها و عرض ها ) دو بعدی در نظر بگیریم و محور عمودی را متشکل از زمان بدانیم.
بر اساس قانون ماکسول، سرعت نور همواره ثابت و مستقل از سرعت منبع نور است که این مسئله با اندازه گیری های دقیق اثبات گشته. پس اگر پالسی ( تپش ) از نور در لحظه و مکان به خصوصی منتشر شود، همچنان که زمان می گذرد مانند کره ای نورانی با سرعت نور گسترش پیدا می کند که اندازه و وضعیت آن مستقل از سرعت جسم است. بعد از گذشت یک میلیونیم ثانیه، گسترش شعاع نور کره ای به شعاع ۳۰۰ متر ایجاد خواهد کرد و به همین ترتیب بعد از گذشت دو میلیونیم ثانیه، شعاع این کره به دو برابر مقدار قبل خواهد رسید و به همین ترتیب این مقدار افزایش پیدا می کند. به طور مثال، این واقعه شبیه گسترش امواجی است که بر اثر برخورد سنگی با سطح آب یک آبگیر به وجود می آید. این امواج به شکل دایره هایی ظاهر می شوند که با گذشتن زمان بر شعاع آنها افزوده می شود. اگر مجموعه ای از تصاویر امواج در حال گسترش را به ترتیب زمانی روی هم قرار دهیم، مخروطی سه بعدی تشکیل می شود که محور افقی آن را مختصات طولی و عرضی دایره ها تشکیل می دهند و محور عمودی آن متشکل از زمان می باشد. در نتیجه رأس این مخروط، لحظهٔ برخورد سنگ با سطح آب می باشد.
به همین نحو، گسترش شعاع های نور بر اثر یک رویداد، مخروطی سه بعدی در دستگاه چهار بعدی فضا - زمان رسم می کند که به آن مخروط نوری آیندهٔ رویداد می گویند. به همین ترتیب، قادر به رسم مخروط دیگری خواهیم بود که مجموعهٔ رویدادهایی است که توسط آنها، نور توانایی رسیدن به یک رویداد معین برسد و این مخروط، مخروط نوری گذشتهٔ رویداد نام دارد.
مخروط های نوری گذشته و آیندهٔ رویداد P فضا - زمان را به سه ناحیه تقسیم می کنند. آیندهٔ مطلق رویداد درون مخروط نوری آیندهٔ P است و مجموعه ای از رویدادهایی است که می توانند از آنچه در P روی می دهد، متأثر گردند. امواج منتشر شده از P به رویدادهای خارج مخروط نوری آیندهٔ P دسترسی ندارند. چرا که هیچ چیز سریع تر از نور حرکت نمی کند. بنابراین، آنچه در P می گذرد تاثیری بر این رویدادها ندارد. گذشتهٔ مطلق P درون مخروط نوری گذشته قرار دارد و مجموعه ای از رویدادهاست که علائم آنها با سرعت نور یا کمتر از آن حرکت می کنند و می توانند به P برسند. از این رو، این مجموعهٔ همه رویدادهایی است که محتملاً بر آنچه در P می گذرد، تأثیر داشته اند. اگر کسی خبر داشته باشد که در زمان معین، در همهٔ نقاط ناحیه ای از فضا که درون مخروط نوری گذشتهٔ P واقع شده است، چه چیزهایی روی داده است، می تواند پیش بینی کند که در p چه چیز رخ خواهد داد. همهٔ نقاط دیگر، ناحیه ای از فضا - زمان را تشکیل می دهند که که در مخروط نوری آینده و گذشتهٔ P قرار ندارند، آنها نه بر رویدادهای P تأثیر می گذراند و نه از آن تأثیر می پذیرند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبر اساس قانون ماکسول، سرعت نور همواره ثابت و مستقل از سرعت منبع نور است که این مسئله با اندازه گیری های دقیق اثبات گشته. پس اگر پالسی ( تپش ) از نور در لحظه و مکان به خصوصی منتشر شود، همچنان که زمان می گذرد مانند کره ای نورانی با سرعت نور گسترش پیدا می کند که اندازه و وضعیت آن مستقل از سرعت جسم است. بعد از گذشت یک میلیونیم ثانیه، گسترش شعاع نور کره ای به شعاع ۳۰۰ متر ایجاد خواهد کرد و به همین ترتیب بعد از گذشت دو میلیونیم ثانیه، شعاع این کره به دو برابر مقدار قبل خواهد رسید و به همین ترتیب این مقدار افزایش پیدا می کند. به طور مثال، این واقعه شبیه گسترش امواجی است که بر اثر برخورد سنگی با سطح آب یک آبگیر به وجود می آید. این امواج به شکل دایره هایی ظاهر می شوند که با گذشتن زمان بر شعاع آنها افزوده می شود. اگر مجموعه ای از تصاویر امواج در حال گسترش را به ترتیب زمانی روی هم قرار دهیم، مخروطی سه بعدی تشکیل می شود که محور افقی آن را مختصات طولی و عرضی دایره ها تشکیل می دهند و محور عمودی آن متشکل از زمان می باشد. در نتیجه رأس این مخروط، لحظهٔ برخورد سنگ با سطح آب می باشد.
به همین نحو، گسترش شعاع های نور بر اثر یک رویداد، مخروطی سه بعدی در دستگاه چهار بعدی فضا - زمان رسم می کند که به آن مخروط نوری آیندهٔ رویداد می گویند. به همین ترتیب، قادر به رسم مخروط دیگری خواهیم بود که مجموعهٔ رویدادهایی است که توسط آنها، نور توانایی رسیدن به یک رویداد معین برسد و این مخروط، مخروط نوری گذشتهٔ رویداد نام دارد.
مخروط های نوری گذشته و آیندهٔ رویداد P فضا - زمان را به سه ناحیه تقسیم می کنند. آیندهٔ مطلق رویداد درون مخروط نوری آیندهٔ P است و مجموعه ای از رویدادهایی است که می توانند از آنچه در P روی می دهد، متأثر گردند. امواج منتشر شده از P به رویدادهای خارج مخروط نوری آیندهٔ P دسترسی ندارند. چرا که هیچ چیز سریع تر از نور حرکت نمی کند. بنابراین، آنچه در P می گذرد تاثیری بر این رویدادها ندارد. گذشتهٔ مطلق P درون مخروط نوری گذشته قرار دارد و مجموعه ای از رویدادهاست که علائم آنها با سرعت نور یا کمتر از آن حرکت می کنند و می توانند به P برسند. از این رو، این مجموعهٔ همه رویدادهایی است که محتملاً بر آنچه در P می گذرد، تأثیر داشته اند. اگر کسی خبر داشته باشد که در زمان معین، در همهٔ نقاط ناحیه ای از فضا که درون مخروط نوری گذشتهٔ P واقع شده است، چه چیزهایی روی داده است، می تواند پیش بینی کند که در p چه چیز رخ خواهد داد. همهٔ نقاط دیگر، ناحیه ای از فضا - زمان را تشکیل می دهند که که در مخروط نوری آینده و گذشتهٔ P قرار ندارند، آنها نه بر رویدادهای P تأثیر می گذراند و نه از آن تأثیر می پذیرند.
wiki: مخروط نوری