مخدوم نیشابوری

[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است
شاعر. مشهور به میرمخدوم. اجدادش از سادات مدینه بودند و پدرش از مکه به زیارت مشهد مقدس رفت و در بازگشت در نیشابور به عنوان کدخدا متوطن شد و میرمخدوم در آنجا به دنیا آمد. وی برای تحصیل به هرات رفته و پس از فراگیری علوم مرسوم در خدمت شاه قاسم انوار (م 838/835 ق) تحصیلاتش را تکمیل نمود تا به مقامات بلند رسید و شاه قاسم به او لقب میرمخدوم داد.
ولی عاقبت بر اثر حسادت و تهمت عده ای به دستور شاهرخ، فرزند امیر تیمور زندانی شد و گویند که روغن داغ بر سرش ریختند و در نهایت او را با شکنجه کشتند. به آورده ی بعضی از تذکره ها قبر مخدوم در قریه ی مهرآباد نیشابور است. رضاقلی خان هدایت در «مجمع الفصحا» و «ریاض العارفین» تاریخ فوت او را 603 و 630 ق بیان می کند که با توجه به معاصر بودن وی با شاه قاسم انوار درست نمی باشد و لابد 830 ق بوده است. نام او را مختوم نیز ذکر کرده اند. از آثارش: به نظم درآوردن رساله ی «محبت نامه» برای امیر غیاث الدین علی ترخان؛ دیوان شعر.