مَختوم قُلی فَراغی (گنبد کاووس ۱۱۴۵ـ۱۲۰۴ق)
شاعر ترکمن ایرانی. در نوجوانی زبان فارسی را فراگرفت و سپس به بخارا رفت و در آن جا دانش آموخت. پس از آن، به افغانستان و سپس به هندوستان رفت و از طریق کابل به ازبکستان و از آن جا به ترکمنستان رفت و در مدرسۀ شیر غازی خیوه، فلسفه، تاریخ، فقه، ادبیات فارسی و عربی را آموخت. پس از سه سال، به زادگاهش بازگشت. مختوم قلی را پدر ادبیات نوین ترکمن دانسته اند و جمال زاده وی را فردوسی ترکمن نامیده است. بیشتر اشعار مختوم قلی در وزن هجایی سروده شده است، اما وی اشعاری در وزن عروضی و آزاد نیز دارد. برخی بر این باورند که حدود یک سوم اشعار وی از خود شاعر نیست و در زمان سلطۀ کمونیسم بر ترکمنستان شخصی به نام قلیچ ملی اف اشعاری سروده و به نام مختوم قلی چاپ کرده است تا به دیوان وی روح ملی و اجتماعی ببخشد. از آثارش: برگزیدۀ اشعار مختوم قلی به عربی (عشق آباد، ۱۹۶۰)؛ برگزیدۀ اشعار مختوم قلی (عشق آباد، ۱۹۸۸)؛ دیوان کامل مختوم قلی فراغی (گنبد کاووس، بی تا).
شاعر ترکمن ایرانی. در نوجوانی زبان فارسی را فراگرفت و سپس به بخارا رفت و در آن جا دانش آموخت. پس از آن، به افغانستان و سپس به هندوستان رفت و از طریق کابل به ازبکستان و از آن جا به ترکمنستان رفت و در مدرسۀ شیر غازی خیوه، فلسفه، تاریخ، فقه، ادبیات فارسی و عربی را آموخت. پس از سه سال، به زادگاهش بازگشت. مختوم قلی را پدر ادبیات نوین ترکمن دانسته اند و جمال زاده وی را فردوسی ترکمن نامیده است. بیشتر اشعار مختوم قلی در وزن هجایی سروده شده است، اما وی اشعاری در وزن عروضی و آزاد نیز دارد. برخی بر این باورند که حدود یک سوم اشعار وی از خود شاعر نیست و در زمان سلطۀ کمونیسم بر ترکمنستان شخصی به نام قلیچ ملی اف اشعاری سروده و به نام مختوم قلی چاپ کرده است تا به دیوان وی روح ملی و اجتماعی ببخشد. از آثارش: برگزیدۀ اشعار مختوم قلی به عربی (عشق آباد، ۱۹۶۰)؛ برگزیدۀ اشعار مختوم قلی (عشق آباد، ۱۹۸۸)؛ دیوان کامل مختوم قلی فراغی (گنبد کاووس، بی تا).