محین
لغت نامه دهخدا
محین. [م ُ ] ( ع ص ) مقیم در جائی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ). || مخرب و خراب کننده. ( ناظم الاطباء ). || هلاک کننده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ).
فرهنگ فارسی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید