محیم

لغت نامه دهخدا

محیم. [ م ِ ی َ ] ( ع ص ) کودک دانای گرم سر. ( منتهی الارب ). کودک تیزفهم. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

کودک دانای گرم سر

پیشنهاد کاربران

بپرس