محیط کشت مایع تایوگلیکولات ( به انگلیسی: Thioglycolate broth ) یک محیط کشت مایع است. عمده کاربرد آن افتراق میکروب ها بر اساس واکنش به غلظت های اکسیژن است؛ هم چنین گاهی به عنوان محیط کشت برای بی هوازی های اجباری به کار می رود.
مواد مورد استفاده جهت آماده سازی این محیط کشت عبارتند از:[ ۱]
• سدیم تایوگلیکولات به عنوان عامل کاهنده به محیط اضافه می شود و با کاهش اکسیژن به آب ( بدون تشکیل پروکسیدها ) محیط را بی هوازی می کند.
• رزازورین یک شناساگر اکسایش کاهش است و در صورت حضور عوامل اکسنده رنگ صورتی می گیرد ( و این گونه غلظت اکسیژن در محیط را مشخص می کند ) .
• آگار به مقدار بسیار کم و با هدف جلوگیری از انتشار آسان و سریع اکسیژن جو در محیط کشت به ترکیب افزوده می شود.
• مواد دیگری هم چون سدیم کلرید ( برای حفظ توازن فشار اسمزی ) ، گلوکز، سیستئین، کازئین، عصاره مخمر و. . . متناسب با گونه ی مورد کشت به محیط اضافه می شوند.
بعد از آماده سازی محیط کشت، با گذشت زمان هوا از جو وارد محیط می شود و غلظت اکسیژن آن رو به افزایش می گذارد، به همین دلیل توصیه می شود محیط کشت پیش از هر بار استفاده آماده شود.
با توجه به محل و نوع کلونی تشکیل شده در این محیط کشت می توان میکروب ها را بر اساس ارتباط متابولیسمی با اکسیژن به ۵ گروه تقسیم کرد ( مطابق شکل از چپ به راست ) :[ ۲]
• هوازی اجباری: تنها در حضور اکسیژن زنده می مانند.
• بی هوازی اجباری: در حضور اکسیژن رشدشان متوقف شده یا می میرند.
• بی هوازی اختیاری: بدون اکسیژن زنده می مانند اما در حضور اکسیژن عملکرد بهتری دارند.
• خرد هوازی: بدون اکسیژن می میرند اما غلظت زیاد اکسیژن نیز آن ها را می کشد.
• تحمل کننده هوا: حضور یا عدم حضور اکسیژن بر رشد آن ها تاثیری ندارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمواد مورد استفاده جهت آماده سازی این محیط کشت عبارتند از:[ ۱]
• سدیم تایوگلیکولات به عنوان عامل کاهنده به محیط اضافه می شود و با کاهش اکسیژن به آب ( بدون تشکیل پروکسیدها ) محیط را بی هوازی می کند.
• رزازورین یک شناساگر اکسایش کاهش است و در صورت حضور عوامل اکسنده رنگ صورتی می گیرد ( و این گونه غلظت اکسیژن در محیط را مشخص می کند ) .
• آگار به مقدار بسیار کم و با هدف جلوگیری از انتشار آسان و سریع اکسیژن جو در محیط کشت به ترکیب افزوده می شود.
• مواد دیگری هم چون سدیم کلرید ( برای حفظ توازن فشار اسمزی ) ، گلوکز، سیستئین، کازئین، عصاره مخمر و. . . متناسب با گونه ی مورد کشت به محیط اضافه می شوند.
بعد از آماده سازی محیط کشت، با گذشت زمان هوا از جو وارد محیط می شود و غلظت اکسیژن آن رو به افزایش می گذارد، به همین دلیل توصیه می شود محیط کشت پیش از هر بار استفاده آماده شود.
با توجه به محل و نوع کلونی تشکیل شده در این محیط کشت می توان میکروب ها را بر اساس ارتباط متابولیسمی با اکسیژن به ۵ گروه تقسیم کرد ( مطابق شکل از چپ به راست ) :[ ۲]
• هوازی اجباری: تنها در حضور اکسیژن زنده می مانند.
• بی هوازی اجباری: در حضور اکسیژن رشدشان متوقف شده یا می میرند.
• بی هوازی اختیاری: بدون اکسیژن زنده می مانند اما در حضور اکسیژن عملکرد بهتری دارند.
• خرد هوازی: بدون اکسیژن می میرند اما غلظت زیاد اکسیژن نیز آن ها را می کشد.
• تحمل کننده هوا: حضور یا عدم حضور اکسیژن بر رشد آن ها تاثیری ندارد.
wiki: محیط کشت تایوگلیکولات