محویت

لغت نامه دهخدا

محویت. [ م َح ْ وی ی َ ] ( از ع ، مص جعلی ، اِمص ) حالت محو شدن و ابطال و حک و نسخ. ( ناظم الاطباء ). محوشدگی.

محویة. [ م َح ْ وی ی َ ] ( ع ص ) تأنیث محوی. مجموعه. فراهم آمده و گردشده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
واستعین اﷲ فی الفیة
مقاصد النحو بها محویة.
ابن مالک.

دانشنامه عمومی

محویت یکی از شهرهای استان محویت در کشور یمن است که در سرشماری سال ۲۰۰۵ میلادی، ۱۰٫۵۹۳ نفر جمعیت داشته است. [ ۱]
عکس محویتعکس محویتعکس محویت
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

پیشنهاد کاربران

بپرس