محنت بر

لغت نامه دهخدا

محنت بر. [ م ِ ن َ ب َ ] ( نف مرکب ) برنده و زایل کننده محنت. غم زدا. اندوه بر :
بیا ساقی آن می که محنت بر است
به چون من کسی ده که محنت خور است.
نظامی.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - آنچه محنت را رفع کند ۲ - محنت کش .

پیشنهاد کاربران

بپرس