محمودخان ملک الشعرا ( ۱۲۲۸ ه. ق - ۱۳۱۱ه. ق ) ، معروف به محمودخان صبا و شاید ملقب به «شریف» *، شاعر و هنرمند دوره قاجار و دوره ناصری بود. او افزون بر سرودن شعر، نقاشی توانا و خوشنویسی چیره دست بود. او در قلمدان نگاری، مجسمه سازی و برخی دیگر از رشته های صنایع دستی نیز طبع آزمود ولی بیشتر به سبب نقاشی های آبرنگ و رنگ روغنی اش شهرت دارد. علاوه بر این در زمان خود به فضل و تواضع معروف بوده، و مورد احترام بزرگان بود. بعضی وی را پیشگام در برخی سبک های نقاشی ( نظیر سورئالیسم، اکسپرسیونیسم و. . . ) می دانند.
... [مشاهده متن کامل]
بعضی وی را پیشگام در بعضی سبک های نقاشی ( نظیر سورئالیسم، اکسپرسیونیسم و. . . ) می دانند
او فرزند محمدحسین خان ملک الشعرا متخلص به عندلیب و نوه فتحعلی خان صبای کاشانی ( ملک الشعرای دربار فتح علی شاه قاجار ) بود و در تهران متولد شد.
نیاکان فتحعلی خان صبا از خاندان کردنژاد «دُنبُلی» آذربایجان بودند که هنوز هم در تبریز و خوی و پیرامون های آن سکنی دارند و از دوران صفویه به بعد اغلب فرمانروایان آذربایجان از این خاندان برگزیده می شدند و مردان دلیر و میهن دوست و دانشمند از میان آنان فراوان برخاسته است.
نیای فتحعلی خان، امیر غیاث بیک که از سپهسالاران بنام عهد صفوی بود در جنگی که اتفاق افتاد، به علت اشتباهی که در فرماندهی لشکر مرتکب گردید، باعث کشته شدن گروهی از جوانان زبده خاندان دنبلی شد و از بیم پرخاش برادرش امیر مرتضی قلی خان دنبلی و شرمساری از روی پسر کشتگان، دیگر به آذربایجان برنگشته در کاشان منزوی گردید و به سال ۱۱۴۶ هجری قمری چشم از جهان فروبست.
فرزند امیر غیاث بیک، آقا محمد ضرابی، معاصر نادرشاه و کریمخان زند، پس از مرگ پدر در کاشان ماندگار شده ضرابخانه آن شهر را در عهده گرفت و بدین مناسبت به «ضرابی» مشهور گردید.
فرزند او فتحعلی خان، ابتدا از شعرای دربار لطفعلی خان زند بود و پس از شکست و کشته شدن شاه زند، به در بار قاجار پیوست و در عهد فتحعلی شاه سمت ملک الشعرائی دربار و حکومت قم و کاشان و ساوه و نراق و حدود جوشقان و نطنز تا اصفهان با او بود.
پس از فوت فتحعلی خان ملک الشعرا به سال ۱۲۳۷ هجری قمری فرزندش محمدحسین خان متخلص به عندلیب به جانشینی پدرش سمت ملک الشعرائی دربار فتحعلی شاه و محمدشاه را به دست آورد. وی که علاوه بر شاعری از صنایع یدی نیز بهره ای داشت به سال ۱۲۶۵ هجری قمری یعنی در سال های سلطنت ناصرالدین شاه درگذشت.
... [مشاهده متن کامل]
بعضی وی را پیشگام در بعضی سبک های نقاشی ( نظیر سورئالیسم، اکسپرسیونیسم و. . . ) می دانند
او فرزند محمدحسین خان ملک الشعرا متخلص به عندلیب و نوه فتحعلی خان صبای کاشانی ( ملک الشعرای دربار فتح علی شاه قاجار ) بود و در تهران متولد شد.
نیاکان فتحعلی خان صبا از خاندان کردنژاد «دُنبُلی» آذربایجان بودند که هنوز هم در تبریز و خوی و پیرامون های آن سکنی دارند و از دوران صفویه به بعد اغلب فرمانروایان آذربایجان از این خاندان برگزیده می شدند و مردان دلیر و میهن دوست و دانشمند از میان آنان فراوان برخاسته است.
نیای فتحعلی خان، امیر غیاث بیک که از سپهسالاران بنام عهد صفوی بود در جنگی که اتفاق افتاد، به علت اشتباهی که در فرماندهی لشکر مرتکب گردید، باعث کشته شدن گروهی از جوانان زبده خاندان دنبلی شد و از بیم پرخاش برادرش امیر مرتضی قلی خان دنبلی و شرمساری از روی پسر کشتگان، دیگر به آذربایجان برنگشته در کاشان منزوی گردید و به سال ۱۱۴۶ هجری قمری چشم از جهان فروبست.
فرزند امیر غیاث بیک، آقا محمد ضرابی، معاصر نادرشاه و کریمخان زند، پس از مرگ پدر در کاشان ماندگار شده ضرابخانه آن شهر را در عهده گرفت و بدین مناسبت به «ضرابی» مشهور گردید.
فرزند او فتحعلی خان، ابتدا از شعرای دربار لطفعلی خان زند بود و پس از شکست و کشته شدن شاه زند، به در بار قاجار پیوست و در عهد فتحعلی شاه سمت ملک الشعرائی دربار و حکومت قم و کاشان و ساوه و نراق و حدود جوشقان و نطنز تا اصفهان با او بود.
پس از فوت فتحعلی خان ملک الشعرا به سال ۱۲۳۷ هجری قمری فرزندش محمدحسین خان متخلص به عندلیب به جانشینی پدرش سمت ملک الشعرائی دربار فتحعلی شاه و محمدشاه را به دست آورد. وی که علاوه بر شاعری از صنایع یدی نیز بهره ای داشت به سال ۱۲۶۵ هجری قمری یعنی در سال های سلطنت ناصرالدین شاه درگذشت.
