سید محمود موسوی محمودی خوانساری ( زادهٔ ۲۳ خرداد ماه۱۳۱۳ در خوانسار – درگذشتهٔ ۲ اردیبهشت ۱۳۶۶ در تهران ) نوه سید ابوالقاسم خوانساری ( میرکبیر ) و از خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی بود.
محمودی خوانساری صدایی گرم داشت و در آواز از سبکی مخصوص به خود برخوردار بود. او ضرب می نواخت و به سه تار علاقه مند و آشنا بود. مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و هنر آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
... [مشاهده متن کامل]
محمود محمودی خوانساری در ۲۳ خرداد ماه سال ۱۳۱۳ در محله «رئیسان» خوانسار در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش سید جمال الدین موسوی محمودی از نوادگان سید ابوالقاسم خوانساری ( میرکبیر ) از روحانیون نامدار خوانسار بود و تسلط نسبی محمودی خوانساری بر زبان عربی و تعلیمات دینی را می توان حاصل ۱۳ سال زندگی در کنار پدرش دانست.
پس از فوت پدر در سال ۱۳۲۶ خورشیدی، به همراه دایی اش به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به تحصیل ادامه داد. هرچند در همان سال ها در تهران برای امرار معاش مجبور به کار بود، اما از آواز خواندن غافل نشد. چند سال بعد با هنرمندانی چون ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد. دوستی با ناصر مسعودی باعث آشنایی و ورود او به محافل هنری زمان شد و این امکان برای او به وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. او در سال ۱۳۳۵ پس از اتمام دوره سربازی، در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به یادگیری ردیف موسیقی ایرانی اقدام کرد. آشنایی او با ابوالحسن صبا در سال ۱۳۳۵ آغاز کار هنری محمودی خوانساری بود که تا پایان عمرش ادامه یافت.
پس از فوت صبا در سال ۱۳۳۷ تهران را ترک کرد و به شیراز رفت و در آنجا با رادیو شیراز به همکاری پرداخت. او علاوه بر اجرای برنامه، سرپرستی موسیقی اصیل این رادیو را نیز به عهده داشت. این برنامه های هنری با اقبال مردم شیراز روبرو شد و به سرعت به چهره ای شناخته شده تبدیل شد.
خوانساری در سال ۱۳۳۹ به تهران برگشت و به دعوت داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه گل ها، در استودیو گل ها شروع به فعالیت کرد و اولین کار هنری خود را در برنامه برگ سبز شماره ۵۶ ضبظ نمود. محمودی خوانساری از سال ۱۳۴۹ در برنامه نوائی از موسیقی ملی که با سرپرستی اسدالله ملک و همکاری منوچهر جهانبگلو تهیه می شد، همکاری کرد.
او که در سال های ابتدایی فعالیت هنری، تنها به اجرای آواز پرداخته بود، در این برنامه به اجرای ترانه نیز پرداخت. نوائی از موسیقی ملی به سرعت در میان هنردوستان و عاشقان موسیقی اصیل مقبولیت یافت و ترانه های ارزنده و به یادماندنی مرغ شباهنگ در مایه افشاری، میخانه در مایه دشتی، سکوت و مستی در سه گاه هر سه از ساخته های اسدالله ملک و لاله پرپر ساخته فرهنگ شریف حاصل همکاری محمودی خوانساری با برنامه نوائی از موسیقی ملی طی این سال ها می باشد.
محمودی خوانساری صدایی گرم داشت و در آواز از سبکی مخصوص به خود برخوردار بود. او ضرب می نواخت و به سه تار علاقه مند و آشنا بود. مطالعات مستمرش در شعر و موضوع تلفیق شعر و هنر آواز تأثیر زیادی بر آثارش گذاشت.
... [مشاهده متن کامل]
محمود محمودی خوانساری در ۲۳ خرداد ماه سال ۱۳۱۳ در محله «رئیسان» خوانسار در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش سید جمال الدین موسوی محمودی از نوادگان سید ابوالقاسم خوانساری ( میرکبیر ) از روحانیون نامدار خوانسار بود و تسلط نسبی محمودی خوانساری بر زبان عربی و تعلیمات دینی را می توان حاصل ۱۳ سال زندگی در کنار پدرش دانست.
پس از فوت پدر در سال ۱۳۲۶ خورشیدی، به همراه دایی اش به تهران آمد و در دبیرستان ادیب به تحصیل ادامه داد. هرچند در همان سال ها در تهران برای امرار معاش مجبور به کار بود، اما از آواز خواندن غافل نشد. چند سال بعد با هنرمندانی چون ناصر مسعودی و قاسم جبلی آشنا شد. دوستی با ناصر مسعودی باعث آشنایی و ورود او به محافل هنری زمان شد و این امکان برای او به وجود آمد تا برای اولین بار برای پخش صدایش به رادیوی نیروی هوایی برود. او در سال ۱۳۳۵ پس از اتمام دوره سربازی، در محفلی با ابوالحسن صبا آشنا شد و به پیشنهاد او به یادگیری ردیف موسیقی ایرانی اقدام کرد. آشنایی او با ابوالحسن صبا در سال ۱۳۳۵ آغاز کار هنری محمودی خوانساری بود که تا پایان عمرش ادامه یافت.
پس از فوت صبا در سال ۱۳۳۷ تهران را ترک کرد و به شیراز رفت و در آنجا با رادیو شیراز به همکاری پرداخت. او علاوه بر اجرای برنامه، سرپرستی موسیقی اصیل این رادیو را نیز به عهده داشت. این برنامه های هنری با اقبال مردم شیراز روبرو شد و به سرعت به چهره ای شناخته شده تبدیل شد.
خوانساری در سال ۱۳۳۹ به تهران برگشت و به دعوت داوود پیرنیا، بنیانگذار برنامه گل ها، در استودیو گل ها شروع به فعالیت کرد و اولین کار هنری خود را در برنامه برگ سبز شماره ۵۶ ضبظ نمود. محمودی خوانساری از سال ۱۳۴۹ در برنامه نوائی از موسیقی ملی که با سرپرستی اسدالله ملک و همکاری منوچهر جهانبگلو تهیه می شد، همکاری کرد.
او که در سال های ابتدایی فعالیت هنری، تنها به اجرای آواز پرداخته بود، در این برنامه به اجرای ترانه نیز پرداخت. نوائی از موسیقی ملی به سرعت در میان هنردوستان و عاشقان موسیقی اصیل مقبولیت یافت و ترانه های ارزنده و به یادماندنی مرغ شباهنگ در مایه افشاری، میخانه در مایه دشتی، سکوت و مستی در سه گاه هر سه از ساخته های اسدالله ملک و لاله پرپر ساخته فرهنگ شریف حاصل همکاری محمودی خوانساری با برنامه نوائی از موسیقی ملی طی این سال ها می باشد.
محمود محمودی خوانساری در سال 1313 در خانواده ای مذهبی در خوانسار اصفهان متولد شد. پدرش حجت الاسلام آقا سیدجمال الدین محمودی بود که از همان دوران کودکی وی را با اصول مقدماتی فقه و عربی و آثار شعرای بزرگ آشنا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
محمود محمودی خوانساری در سال 1313 در خانواده ای مذهبی در خوانسار اصفهان متولد شد. پدرش حجت الاسلام آقا سیدجمال الدین محمودی بود که از همان دوران کودکی وی را با اصول مقدماتی فقه و عربی و آثار شعرای بزرگ آشنا کرد.
وی در کودکی نیز با صوت زیبای خود همه را جذب می کرد و به خوانندگانی چون طاهرزاده، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی علاقه پیدا کرده بود.
خوانساری شاگرد باواسطه ی حبیب شاطرحاجی و سیدحسن طاهرزاده بود و اصول موسیقی را از اساتیدی چون کمال دهقان، ابوالحسن صبا و منوچهر جهانبگلو آموخته بود.
بیشتر کارهای وی در نوع آواز بود و با ساز تخصصی اش، ضرب، به نوازندگی می پرداخت. البته سه تار نیز می زد و به خاطر تلاش بی وقفه اش در زمینه ی تلفیق شعر و هنر آواز تبحر یافته بود و می گویند "سوزناکی" صدایش معروف بود.
نخستین کارش با همکاری اسدالله ملک بود و با شرکت در برنامه ای به نام نوایی از موسیقی ملی در سال 1349 شکل گرفت.
گفته می شود که سخت گیری محمودی خوانساری در زمینه ترانه خوانی بیش از هر چیز به تمایلات روحی و شخصیت خاص هنری و مربوط می شد، با این حال او در این زمینه نیز ذوق و خلاقیت مخصوص خود را داشت و به طریقی، شاید ناخودآگاه، پیر و سنت قدیم ترانه زمانه ی خود بود.
بسیاری اوقات گوشه هایی از آوازی را که دوست داشت با شعر مناسبی انتخاب می کرد، درهم می آمیخت و قطعه ضربی کوتاه و دلنشین می آفرید، که لطف تاثیر آن کم از آوازش نبود، این بخش از خلاقیت های محمودی خوانساری کمتر به چشم آمده است.
آهنگ - ترانه ی "مرغ شباهنگ" یادگار اوج جوانی اوست. اواخردهه ی چهل و اوایل پنجاه که دیگر محمودی خوانساری خواننده ای جا افتاده و معتبر و نخبه پسند بود، درباره ی تاریخ و نحوه ساخت این اثر، حسین معینی کرمانشاهی توضیحات دقیقی را نوشت. این اثر، به ویژه کلام آن، روایت گر زندگی بی سامان و شوریده حال محمودی است.
او که وسواس عجیبی در انتخاب اشعارش داشت، سعی در هماهنگ بودن شعر با حال درونی اش می کرد. شاید "مرغ شباهنگ" کسی جز خواننده ی آن نیست. کلام این آهنگ - ترانه، اگر در مایه ی دیگری به غیر از سه گاه خوانده می شد، شاید این تاثیر و ماندگاری را نداشت.
از معروف ترین کارهای محمودی خوانساری که در برنامه ی "نوایی از موسیقی ملی" پخش شده بود، به "مرغ شباهنگ" در مایه افشاری، "میخانه" در مایه دشتی و "سکوت و مستی" در مایه ی سه گاه، که هر سه از ساخته های اسدالله ملک بودند و نیز "لاله پرپر" که توسط فرهنگ شریف ساخته شد، می توان اشاره کرد.
"دعای دل"، "گل های تازه" و "فریاد" آثار دیگر این هنرمند هستند.
محمود محمودی خوانساری خواننده و نوازنده ی ایران زمین، دوم اردیبهشت ماه 1366 بدرود حیات گفت.
... [مشاهده متن کامل]
محمود محمودی خوانساری در سال 1313 در خانواده ای مذهبی در خوانسار اصفهان متولد شد. پدرش حجت الاسلام آقا سیدجمال الدین محمودی بود که از همان دوران کودکی وی را با اصول مقدماتی فقه و عربی و آثار شعرای بزرگ آشنا کرد.
وی در کودکی نیز با صوت زیبای خود همه را جذب می کرد و به خوانندگانی چون طاهرزاده، ادیب خوانساری و تاج اصفهانی علاقه پیدا کرده بود.
خوانساری شاگرد باواسطه ی حبیب شاطرحاجی و سیدحسن طاهرزاده بود و اصول موسیقی را از اساتیدی چون کمال دهقان، ابوالحسن صبا و منوچهر جهانبگلو آموخته بود.
بیشتر کارهای وی در نوع آواز بود و با ساز تخصصی اش، ضرب، به نوازندگی می پرداخت. البته سه تار نیز می زد و به خاطر تلاش بی وقفه اش در زمینه ی تلفیق شعر و هنر آواز تبحر یافته بود و می گویند "سوزناکی" صدایش معروف بود.
نخستین کارش با همکاری اسدالله ملک بود و با شرکت در برنامه ای به نام نوایی از موسیقی ملی در سال 1349 شکل گرفت.
گفته می شود که سخت گیری محمودی خوانساری در زمینه ترانه خوانی بیش از هر چیز به تمایلات روحی و شخصیت خاص هنری و مربوط می شد، با این حال او در این زمینه نیز ذوق و خلاقیت مخصوص خود را داشت و به طریقی، شاید ناخودآگاه، پیر و سنت قدیم ترانه زمانه ی خود بود.
بسیاری اوقات گوشه هایی از آوازی را که دوست داشت با شعر مناسبی انتخاب می کرد، درهم می آمیخت و قطعه ضربی کوتاه و دلنشین می آفرید، که لطف تاثیر آن کم از آوازش نبود، این بخش از خلاقیت های محمودی خوانساری کمتر به چشم آمده است.
آهنگ - ترانه ی "مرغ شباهنگ" یادگار اوج جوانی اوست. اواخردهه ی چهل و اوایل پنجاه که دیگر محمودی خوانساری خواننده ای جا افتاده و معتبر و نخبه پسند بود، درباره ی تاریخ و نحوه ساخت این اثر، حسین معینی کرمانشاهی توضیحات دقیقی را نوشت. این اثر، به ویژه کلام آن، روایت گر زندگی بی سامان و شوریده حال محمودی است.
او که وسواس عجیبی در انتخاب اشعارش داشت، سعی در هماهنگ بودن شعر با حال درونی اش می کرد. شاید "مرغ شباهنگ" کسی جز خواننده ی آن نیست. کلام این آهنگ - ترانه، اگر در مایه ی دیگری به غیر از سه گاه خوانده می شد، شاید این تاثیر و ماندگاری را نداشت.
از معروف ترین کارهای محمودی خوانساری که در برنامه ی "نوایی از موسیقی ملی" پخش شده بود، به "مرغ شباهنگ" در مایه افشاری، "میخانه" در مایه دشتی و "سکوت و مستی" در مایه ی سه گاه، که هر سه از ساخته های اسدالله ملک بودند و نیز "لاله پرپر" که توسط فرهنگ شریف ساخته شد، می توان اشاره کرد.
"دعای دل"، "گل های تازه" و "فریاد" آثار دیگر این هنرمند هستند.
محمود محمودی خوانساری خواننده و نوازنده ی ایران زمین، دوم اردیبهشت ماه 1366 بدرود حیات گفت.