میرزا محمودخان قراگوزلو ( زادهٔ ۱۲۰۷ – درگذشته ۱۲۶۶ خورشیدی ) ملقب به ناصرالملک ( در ۱۲۷۵ ه. ق ) و فرمانفرما ( در ۱۳۰۳ ه. ق ) از رجال سیاسی ایران در دورهٔ قاجار بود.
میرزا محمودخان پسر فضل الله خان از بزرگان طایفهٔ سرابندی قراگوزلوی همدان و پدربزرگ ابوالقاسم ناصرالملک ( دومین نایب السلطنهٔ احمد شاه قاجار ) است.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان امیرکبیر به نیاب آجودان باشی برگزیده شد. در ۱۲۷۰ ه. ق مصلحت گذار ( کاردار ) ایران در سن پترزبورگ شد. پس از چند سال به دربار احضار شد و در ۱۲۷۵ قمری به مقام فرماندهی کل سواره نظام منصوب گردید.
در ۱۲۷۶ ه. ق وزیر تجارت و صنایع گردید و به عضویت دارالشورای کبری دولتی درآمد. در همین سال نشان تمثال همایون را دریافت کرد. کمی بعد به منصب مشیری خاص حضور همایون نائل شد. در ۱۲۷۸ ه. ق موظف به اتمام ساخت راه گیلان شد.
در ۱۲۷۹ ه. ق وزیرمختار ایران در بریتانیا شد و تا ۱۲۸۱ ه. ق در آن جا ماند. سپس به عنوان سفیر فوق العاده به پاریس رفت.
در ۱۲۸۸ ه. ق باز به عضویت دارالشورای کبری درآمد. در ۱۲۸۹ ه. ق معاون صدراعظم ( میرزا حسین خان سپهسالار ) شد و با رتبهٔ امیرتومانی رئیس شورای عسکریه ( شورای جنگ ) گردید.
در ۱۲۹۲ ه. ق حاکم گیلان و در ۱۲۹۹ ه. ق حاکم کرمانشاهان و کردستان شد.
پس از فوت میرزا سعید خان انصاری به وزارت امور خارجه رسید.
در ۱۳۰۳ ه. ق حاکم خراسان شد و در ۱۳۰۴ ه. ق به تهران بازگشت.
ناصرالملک در ۸ ربیع الثانی ۱۳۰۵ ه. ق ( ۳ دی ۱۲۶۶ ه. خ ) در گذشت.
ناصرالملک آثار بسیاری بر جای گذاشته از جمله در معماری و طراحی و راه سازی، حجاری، نجاری، چینی سازی، مجسمه سازی، سنگ بری و صنایع دستی، پرورش کرم ابریشم و کشاورزی، ایجاد چمنزار و باغچه به سبک اروپا، کشف و به کارگیری معادن زغال سنگ. وی همچنین نخستین کارخانهٔ نساجی ایران را به مبلغ نود هزار تومان خرید که ولی پس از مدتی از کار افتاد. در زمان وزیرمختاری وی در انگلستان، پنج تن برای تحصیل به انگلستان فرستاده شدند که بنا به نظر ناصرالملک، به تحصیل در رشتهٔ علوم دریایی پرداختند. اعتمادالسلطنه به خدمت ناصرالملک در ادارهٔ بنایی دیوان اعلی و ادارهٔ اوراق دولتی، بدون ذکر سال، اشاره کرده است.
میرزا محمودخان پسر فضل الله خان از بزرگان طایفهٔ سرابندی قراگوزلوی همدان و پدربزرگ ابوالقاسم ناصرالملک ( دومین نایب السلطنهٔ احمد شاه قاجار ) است.
... [مشاهده متن کامل]
در زمان امیرکبیر به نیاب آجودان باشی برگزیده شد. در ۱۲۷۰ ه. ق مصلحت گذار ( کاردار ) ایران در سن پترزبورگ شد. پس از چند سال به دربار احضار شد و در ۱۲۷۵ قمری به مقام فرماندهی کل سواره نظام منصوب گردید.
در ۱۲۷۶ ه. ق وزیر تجارت و صنایع گردید و به عضویت دارالشورای کبری دولتی درآمد. در همین سال نشان تمثال همایون را دریافت کرد. کمی بعد به منصب مشیری خاص حضور همایون نائل شد. در ۱۲۷۸ ه. ق موظف به اتمام ساخت راه گیلان شد.
در ۱۲۷۹ ه. ق وزیرمختار ایران در بریتانیا شد و تا ۱۲۸۱ ه. ق در آن جا ماند. سپس به عنوان سفیر فوق العاده به پاریس رفت.
در ۱۲۸۸ ه. ق باز به عضویت دارالشورای کبری درآمد. در ۱۲۸۹ ه. ق معاون صدراعظم ( میرزا حسین خان سپهسالار ) شد و با رتبهٔ امیرتومانی رئیس شورای عسکریه ( شورای جنگ ) گردید.
در ۱۲۹۲ ه. ق حاکم گیلان و در ۱۲۹۹ ه. ق حاکم کرمانشاهان و کردستان شد.
پس از فوت میرزا سعید خان انصاری به وزارت امور خارجه رسید.
در ۱۳۰۳ ه. ق حاکم خراسان شد و در ۱۳۰۴ ه. ق به تهران بازگشت.
ناصرالملک در ۸ ربیع الثانی ۱۳۰۵ ه. ق ( ۳ دی ۱۲۶۶ ه. خ ) در گذشت.
ناصرالملک آثار بسیاری بر جای گذاشته از جمله در معماری و طراحی و راه سازی، حجاری، نجاری، چینی سازی، مجسمه سازی، سنگ بری و صنایع دستی، پرورش کرم ابریشم و کشاورزی، ایجاد چمنزار و باغچه به سبک اروپا، کشف و به کارگیری معادن زغال سنگ. وی همچنین نخستین کارخانهٔ نساجی ایران را به مبلغ نود هزار تومان خرید که ولی پس از مدتی از کار افتاد. در زمان وزیرمختاری وی در انگلستان، پنج تن برای تحصیل به انگلستان فرستاده شدند که بنا به نظر ناصرالملک، به تحصیل در رشتهٔ علوم دریایی پرداختند. اعتمادالسلطنه به خدمت ناصرالملک در ادارهٔ بنایی دیوان اعلی و ادارهٔ اوراق دولتی، بدون ذکر سال، اشاره کرده است.
