محمود احمد

دانشنامه آزاد فارسی

محمود، احمد (اهواز ۱۳۱۰ـ تهران ۱۳۸۱ش)
محمود، احمد
(نام اصلی: احمد اعطا) برجسته ترین رمان نویس ایرانی در حوزۀ استفاده از مضامین بومی و محلی در رمان. دورۀ جوانی اش با سال های پرالتهاب دهۀ ۱۳۲۰ و اوایل دهۀ ۱۳۳۰ش مصادف بود. فعالیت سیاسی، زندان و تبعید، مجال به پایان رساندن تحصیلات را به او نداد، اما ماجراهای سیاسی این دوره، دستمایه ای برای نگارش آثار واقع گرا و رمان های سیاسی او شد. کار ادبی اش را از ۱۳۳۸ش با چاپ مجموعه ای از داستان های کوتاه شروع کرد. بسیاری او را مهم ترین رمان نویس واقع گرای ایرانی می دانند که زندگی و رنج های مردم خوزستان را در دوره های بحرانی تاریخ معاصر، مانند کودتای ۲۸ مرداد، انقلاب ۱۳۵۷ش و جنگ عراق علیه ایران، تصویر کرده است. از آثارش: زائری زیر باران (۱۳۴۶ش)؛ مجموعۀ داستان غریبه ها (۱۳۵۰ش)؛ همسایه ها (۱۳۵۳ش) در حوادث تاریخی سیاسی سال های دهۀ ۱۳۳۰؛ داستان یک شهر (۱۳۶۰ش)؛ زمین سوخته (۱۳۶۱ش) رمانی وقایع نگارانه از سه ماه نخست جنگ عراق علیه ایران در جنوب، حاصل تجربۀ مستقیم نویسنده؛ مدار صفردرجه(۱۳۷۳ش)؛ درخت انجیر معابد (۱۳۷۹ش، برندۀ جایزۀ ادبی هوشنگ گلشیری)؛ پسرک بومی (۱۳۵۰ش)؛ دیدار (۱۳۶۹ش).

پیشنهاد کاربران

بپرس