محمدعلی زنوزی یکی از پیروان کتاب بیان بود. او هم زمان با سید علی محمد باب تیرباران گردید.
باب را به همراه محمدعلی زنوزی یکی از مریدانش، در فاصلهٔ چند قدمی یکدیگر آویزان نمودند. پس از شلیک تفنگ ها، دود چند لحظه آن دو نفر را از نظرها پنهان نمود. پس از متفرق شدن دود باروت، مردم توانستند محل اعدام را مشاهده کنند، ندای حیرت و وحشت از مردم بلند شد، چون باب آن جا نبود؛ زیرا گلوله ها فقط به طناب ها خورده بود و سبب باز شدن طناب و نجات باب شده بود. باب را در اتاقی یافتند و دوباره به محل اعدام آوردند و مثل سابق بستند. اما این بار سربازان از امر شلیک سرباز زدند. گروهی دیگر را آوردند و فرمان شلیک دادند و این بار باب کشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
جسد باب و انیس که با او تیرباران شده بود در خندقی انداخته شد. حتی گفته شد که سگ بدن آنان را خورده است. این کار جاستین شیل نمایندهٔ وقت انگلستان در ایران را بر آن داشت که در نامه ای به نخست وزیر انگلستان این عمل را وحشیانه بنامد. در عین حال منابع بابی می گویند که جسد باب با تلاش سلیمان خان تبریزی به تهران منتقل شد.
معتقدان به کتاب بیان ( بیانی ها ) محل دفن پیکر سید علی محمد باب و محمدعلی زنوزی را در امامزاده معصوم تهران می دانستند و این مکان را یکی از اماکن زیارتی خویش می دانستند. ادوارد براون نیز در کتاب یک سال در میان ایرانیان چنین می نگارد:
ولی سلیمان خان و چند نفر دیگر از بابیان که در تبریز نفوذی داشتند به وسیلهٔ نفوذ خود و به احتمال قوی به وسیلهٔ رشوه جنازه ها را از بیرون شهر برداشتند و کفنی سفید به آن ها پیچیدند و در صندوق نهادند و به تهران فرستادند. در تهران بر حسب دستور میرزا یحیی ملقب به صبح ازل ( که اگرچه جوانی بیست ساله بود به جانشینی باب انتخاب گردید ) جنازه ها را به امامزاده معصوم واقع در سر راه همدان، نزدیک رباط کریم انتقال دادند.
از سوی دیگر منابع بهائی معتقدند باقی مانده های جسد با دستور بهاءالله از امامزاده حسن خارج شده و برای ۵۰ سال مخفیانه از جایی به جای دیگر برده شده و سرانجام در کوه کرمل در مقام اعلی در اسرائیل دفن شده است.
باب را به همراه محمدعلی زنوزی یکی از مریدانش، در فاصلهٔ چند قدمی یکدیگر آویزان نمودند. پس از شلیک تفنگ ها، دود چند لحظه آن دو نفر را از نظرها پنهان نمود. پس از متفرق شدن دود باروت، مردم توانستند محل اعدام را مشاهده کنند، ندای حیرت و وحشت از مردم بلند شد، چون باب آن جا نبود؛ زیرا گلوله ها فقط به طناب ها خورده بود و سبب باز شدن طناب و نجات باب شده بود. باب را در اتاقی یافتند و دوباره به محل اعدام آوردند و مثل سابق بستند. اما این بار سربازان از امر شلیک سرباز زدند. گروهی دیگر را آوردند و فرمان شلیک دادند و این بار باب کشته شد.
... [مشاهده متن کامل]
جسد باب و انیس که با او تیرباران شده بود در خندقی انداخته شد. حتی گفته شد که سگ بدن آنان را خورده است. این کار جاستین شیل نمایندهٔ وقت انگلستان در ایران را بر آن داشت که در نامه ای به نخست وزیر انگلستان این عمل را وحشیانه بنامد. در عین حال منابع بابی می گویند که جسد باب با تلاش سلیمان خان تبریزی به تهران منتقل شد.
معتقدان به کتاب بیان ( بیانی ها ) محل دفن پیکر سید علی محمد باب و محمدعلی زنوزی را در امامزاده معصوم تهران می دانستند و این مکان را یکی از اماکن زیارتی خویش می دانستند. ادوارد براون نیز در کتاب یک سال در میان ایرانیان چنین می نگارد:
ولی سلیمان خان و چند نفر دیگر از بابیان که در تبریز نفوذی داشتند به وسیلهٔ نفوذ خود و به احتمال قوی به وسیلهٔ رشوه جنازه ها را از بیرون شهر برداشتند و کفنی سفید به آن ها پیچیدند و در صندوق نهادند و به تهران فرستادند. در تهران بر حسب دستور میرزا یحیی ملقب به صبح ازل ( که اگرچه جوانی بیست ساله بود به جانشینی باب انتخاب گردید ) جنازه ها را به امامزاده معصوم واقع در سر راه همدان، نزدیک رباط کریم انتقال دادند.
از سوی دیگر منابع بهائی معتقدند باقی مانده های جسد با دستور بهاءالله از امامزاده حسن خارج شده و برای ۵۰ سال مخفیانه از جایی به جای دیگر برده شده و سرانجام در کوه کرمل در مقام اعلی در اسرائیل دفن شده است.
