محمدطاهر بورسَوِی (بورسه ۱۸۶۱ـ استانبول ۱۹۲۵)
کتاب شناس، زندگی نامه نویس، صوفی و شاعر عثمانی. در دانشکدۀ افسری درس خواند و پس از آن در مدارس نظام شهرهای مختلف به تدریس تاریخ و جغرافیا پرداخت. به عرفا، به ویژه ابن عربی، علاقه مند بود و به طریقۀ ملامتیه گرایش داشت و در شمار پیشوایان این طریقه درآمد. به نامزدی از حزب اتحاد و ترقی، نمایندۀ مردم بورسه در مجلس مبعوثان شد (۱۹۰۸). عضو انجمن علمی ترک و انجمن تتبعات اسلامی و ملی بوده است. از او اشعاری عارفانه با تخلص طاهر به جا مانده است. از آثارش: عثمانلی مؤلفلری در شرح حال و آثار نویسندگان ترک در سه جلد که مهم ترین اثر اوست (استانبول، ۱۹۱۵ـ۱۹۲۴م/۱۳۳۳ـ۱۳۴۲ق)؛ شرح حال و فضائل شیخ اکبر محی الدین ابن عربی (استانبول، ۱۸۹۸)؛ مجموعۀ ضرب المثل های عربی و فارسی؛ خدمات ترک ها به علوم و فنون (۱۸۹۷م/۱۳۱۴ق).
کتاب شناس، زندگی نامه نویس، صوفی و شاعر عثمانی. در دانشکدۀ افسری درس خواند و پس از آن در مدارس نظام شهرهای مختلف به تدریس تاریخ و جغرافیا پرداخت. به عرفا، به ویژه ابن عربی، علاقه مند بود و به طریقۀ ملامتیه گرایش داشت و در شمار پیشوایان این طریقه درآمد. به نامزدی از حزب اتحاد و ترقی، نمایندۀ مردم بورسه در مجلس مبعوثان شد (۱۹۰۸). عضو انجمن علمی ترک و انجمن تتبعات اسلامی و ملی بوده است. از او اشعاری عارفانه با تخلص طاهر به جا مانده است. از آثارش: عثمانلی مؤلفلری در شرح حال و آثار نویسندگان ترک در سه جلد که مهم ترین اثر اوست (استانبول، ۱۹۱۵ـ۱۹۲۴م/۱۳۳۳ـ۱۳۴۲ق)؛ شرح حال و فضائل شیخ اکبر محی الدین ابن عربی (استانبول، ۱۸۹۸)؛ مجموعۀ ضرب المثل های عربی و فارسی؛ خدمات ترک ها به علوم و فنون (۱۸۹۷م/۱۳۱۴ق).