محمدصادق خان سنتورچی ملقب به سرور الملک، نوازندهٔ سرشناس سنتور و کمانچهٔ دوران ناصرالدین شاه بود که تا زمان مظفرالدین شاه هم حیات داشت و سمت ریاست نوازندگان دربار و نقاره خانه را بر عهده داشته است. به همین سبب به او لقب رئیس و سرورالملک را داده اند.
... [مشاهده متن کامل]
محمدصادق خان، فرزند آقا مطلب بود که وی نیز از نوازندگان ابتدای دوره ناصری و رئیس عمله طرب بود. ابتدا او کمانچه را از پدرش فراگرفت و بعد برای آموختن ساز سنتور نزد سنتور خان رفت. میزان پیشرفت وی در ساز سنتور چنان بود که به عنوان نوازنده مخصوص ناصرالدین شاه در میان عمله خلوت قرار گرفت و به گفته دوستعلی معیری در هنگام خواب برای شاه نوازندگی می کرد. محمدصادق خان در دهه آخر دوره ناصری رئیس عمله طرب شد به همین دلیل بعضی او را به محمدصادق خان رئیس نیز می شناختند. در اواخر عمر و در دوره مظفری لقب سرور الملک به او دادند. وی علاوه بر کمانچه، سنتور، پیانو، و سه تار نیز می نواخت و در تمام این سازها شاگردانی نیز داشت. مشیر همایون شهردار، نوازندهٔ پیانو، از جمله شاگردان وی بود. وی در توصیف محمدصادق خان گفته بود که هیچ کس در نواختن سنتور به او نمی رسید. از دیگر شاگردان سنتور وی می توان از علی اکبرخان شاهی و سماع حضور پدر حبیب سماعی نام برد.
محمد صادق خان در سال ۱۳۲۲ قمری از دنیا رفت.
محمدصادق خان پیش از شروع فعالیت کمپانی گرامافون در ایران از دنیا رفت. اما معدودی آثاری از وی به صورت خصوصی با دستگاه فنوگراف توسط دوستمحمدخان معیرالممالک ضبط شده است که ساسان سپنتا بازیافت صوتی آن را انجام داده و امروز موجود است. تصاویر بسیار از وی در آلبوم های سلطنتی موجود است که بخش زیادی از آن در کتاب موسیقی ایران در سده گذشته منتشر شده است.
محمد صادق خان دو پسر داشته یکی به نام مطلب خان ( هم اسم جدش ) که او هم سنتور می زده و لی در جوانی در گذشته و شهرت زیادی نیافته بود. فرزند دیگرش هم عبدالله نام داشته که او هم نوازده سنتور بوده است.
داریوش صفوت از محمدصادق خان به عنوان اولین موسیقی دان ایرانی یاد می کند که دست به پیانو برد. همچنین روح الله خالقی او اولین نوازندهٔ پیانو بعد از ورود پیانو به ایران می داند.
دوستعلی معیری ( معیر الممالک ) در کتاب خود نوشته است:
در بالای خانه انیس الدوله پیانویی بود ولی هیچ کس از اهل اندرون زدن آنرا نمی دانست. در آن زمان پنج یا شش پیانو در تهران بیش نبود. کمتر مسی از نواختن آن سر رشته داشت. محمد صادق خان که استاد سنتور بود و در اواخر ملقب به سرورالملک شد، پیانو را نیز خوش می زد. مادرم تبسم نامی از کنیزانش را بر آن داشت تا نزد مشارٌ الیه پیانو بنوازد و او هرچه مشق می کرد به مادرم می آموخت. این کار بین خانمهای اندرون شهرتی به سزا یافت و شاه را نیز خوش آمد. از آن شب هر شب که مادرم نزد شاه می ماند، حسب الامر باید پیانو بنوازد چون دستگاه آواز به پایان می رسید، یکی از خانمها که از عهده خواندن تصنیف برمی آمد، آغاز به خواندن می نمود .
... [مشاهده متن کامل]
محمدصادق خان، فرزند آقا مطلب بود که وی نیز از نوازندگان ابتدای دوره ناصری و رئیس عمله طرب بود. ابتدا او کمانچه را از پدرش فراگرفت و بعد برای آموختن ساز سنتور نزد سنتور خان رفت. میزان پیشرفت وی در ساز سنتور چنان بود که به عنوان نوازنده مخصوص ناصرالدین شاه در میان عمله خلوت قرار گرفت و به گفته دوستعلی معیری در هنگام خواب برای شاه نوازندگی می کرد. محمدصادق خان در دهه آخر دوره ناصری رئیس عمله طرب شد به همین دلیل بعضی او را به محمدصادق خان رئیس نیز می شناختند. در اواخر عمر و در دوره مظفری لقب سرور الملک به او دادند. وی علاوه بر کمانچه، سنتور، پیانو، و سه تار نیز می نواخت و در تمام این سازها شاگردانی نیز داشت. مشیر همایون شهردار، نوازندهٔ پیانو، از جمله شاگردان وی بود. وی در توصیف محمدصادق خان گفته بود که هیچ کس در نواختن سنتور به او نمی رسید. از دیگر شاگردان سنتور وی می توان از علی اکبرخان شاهی و سماع حضور پدر حبیب سماعی نام برد.
محمد صادق خان در سال ۱۳۲۲ قمری از دنیا رفت.
محمدصادق خان پیش از شروع فعالیت کمپانی گرامافون در ایران از دنیا رفت. اما معدودی آثاری از وی به صورت خصوصی با دستگاه فنوگراف توسط دوستمحمدخان معیرالممالک ضبط شده است که ساسان سپنتا بازیافت صوتی آن را انجام داده و امروز موجود است. تصاویر بسیار از وی در آلبوم های سلطنتی موجود است که بخش زیادی از آن در کتاب موسیقی ایران در سده گذشته منتشر شده است.
محمد صادق خان دو پسر داشته یکی به نام مطلب خان ( هم اسم جدش ) که او هم سنتور می زده و لی در جوانی در گذشته و شهرت زیادی نیافته بود. فرزند دیگرش هم عبدالله نام داشته که او هم نوازده سنتور بوده است.
داریوش صفوت از محمدصادق خان به عنوان اولین موسیقی دان ایرانی یاد می کند که دست به پیانو برد. همچنین روح الله خالقی او اولین نوازندهٔ پیانو بعد از ورود پیانو به ایران می داند.
دوستعلی معیری ( معیر الممالک ) در کتاب خود نوشته است:
در بالای خانه انیس الدوله پیانویی بود ولی هیچ کس از اهل اندرون زدن آنرا نمی دانست. در آن زمان پنج یا شش پیانو در تهران بیش نبود. کمتر مسی از نواختن آن سر رشته داشت. محمد صادق خان که استاد سنتور بود و در اواخر ملقب به سرورالملک شد، پیانو را نیز خوش می زد. مادرم تبسم نامی از کنیزانش را بر آن داشت تا نزد مشارٌ الیه پیانو بنوازد و او هرچه مشق می کرد به مادرم می آموخت. این کار بین خانمهای اندرون شهرتی به سزا یافت و شاه را نیز خوش آمد. از آن شب هر شب که مادرم نزد شاه می ماند، حسب الامر باید پیانو بنوازد چون دستگاه آواز به پایان می رسید، یکی از خانمها که از عهده خواندن تصنیف برمی آمد، آغاز به خواندن می نمود .
