محمدسلیمان تونسوی چشتی

[ویکی فقه] تونِسَوی، محمدسلیمان بن زکریا، از افغانان خاندان جعفریه منسوب به تونسه در منطقه دیره غازی خان سرحد پاکستان، از مشایخ سلسله چشتیه، معروف به حضرت خواجه، از علما و عرفای نام دار هند در قرن دوازدهم و سیزدهم هجری/ هیجدهم و نوزدهم میلادی بود.
وی فرزند زکریا بود و در ۱۱۸۳ق/۱۷۶۹ و به قولی در ۱۱۸۴ق در روستای گرگوجی، که از روستاهای کوچک سانگهر و در سه فرسنگی تونسه/ توسه است، دیده به جهان گشود.برخی او را توسوی منسوب به توسه (ضبط دیگرِ تونسه) خوانده اند.
تحصیلات
در کودکی پدرش را از دست داد. در چهار سالگی نزد شخصی به نام ملا یوسف جعفر شروع به آموختن قرآن کرد و طی سال ها قرآن را حفظ نمود.همچنین در آغاز تحصیل کتاب هایی همچون گلستان ، بوستان و پندنامه عطار را فراگرفت و زبان فارسیش را تکمیل نمود و پس از فراگرفتن ادبیات فارسی در تونسه، به کوت متهن رفت و نزد قاضی محمد عاقل خان صرف و نحو و منطق و فقه را فراگرفت،
آغاز طریقت
سپس با نورمحمد مَهارونی (مَهاروی)، از مشایخ چشتیه، بیعت کرد و طریقت را از او فراگرفت و کتاب های فارسی همچون آداب الطالبین اثر شیخ محمد چشتی احمدآبادی، فقرات نوشته خواجه عبیداللّه احرار نقشبندی، لوایح جامی ، فصوص الحکم ابن عربی را نزد او خواند. تونسوی در ۲۱ سالگی منصب خلافت یافت، در تونسه اقامت گزید و به ارشاد مردم پرداخت، عده بسیاری به حلقه ارادت وی در آمدند، ریاست سلسله چشتیه در ناحیه پنجاب و شمال غربی هند با وی بود.کراماتی را به او نسبت داده اند. گروهی به نام سلیمانیه نیز احتمالاً منتسب به او هستند. ناحیه ای که تونسوی در آن می زیست (منطقه سرحد و پنجاب) در آن عصر با حوادث مختلفی روبرو بود: کشمکش های سیک ها و مسلمانان برای تسلط بر منطقه، مبارزات سیداحمد بَریلوی، تضعیف قدرت شاهان مغول هند، و اقدامات انگلیس برای تسلط بر کل هند.
سخنی از خواجه مهاروی
...