محمدرضا فاکر ( ۱۳۲۴ مشهد – ۲۱ بهمن ۱۳۸۸ تهران ) عضو مجلس خبرگان رهبری و رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس هشتم شورای اسلامی بود.
فاکر در سال ۱۳۲۴ از خانواده ای مذهبی در شهر مشهد به دنیا آمد. او که به دلیل شغل پدرش به اصفهان رفته بود پس از گذراندن دروس دورهٔ ابتدایی، پس از بازگشت به مشهد دورهٔ مقدمات حوزه را نزد ادیب نیشابوری به پایان رسانید.
... [مشاهده متن کامل]
سپس برای یادگیری شرح لمعه نزد مدرس یزدی رفت و بخش هایی از آن را از او فرا گرفت. بخش باقی مانده از شرح لمعه را در قم نزد صلواتی و میرزا یدالله دوزدوزانی یاد گرفت. او همچنین در درس مکاسب ابوالقاسم خزعلی و فاضل لنکرانی حضور می یافت، در عین حال که رسائل را نزد حسین نوری همدانی می خواند. او همزمان با یادگیری، دروسی را که آموخته بود، تدریس می نمود. پس از اتمام تحصیل نیز، سال ها در حوزه های علمیه به تدریس پرداخت. او که تقریرات دروس خارج را نگاشته بود، در طول تحصیل سفرهای تبلیغی و سیاسی به مناطق مختلف کرد.
او از مبارزان دوران پیش از انقلاب و نیز از مدافعان انقلاب اسلامی بود. آغاز مبارزات او به دوره ای باز می گردد که در مشهد به خواندن ادبیات مشغول بود. او در آن زمان بسیاری از اعلامیه های روح الله خمینی را در حجرهٔ خود تکثیر می کرد ( با نوشتن از روی آن ها ) و مخفیانه به اطلاع دیگر طرفداران انقلاب می رساند یا بر در و دیوار شهر نصب می کرد. نخستین بار در سال ۱۳۴۱ دستگیر و زندانی شد و دومین بار در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بازداشت شد که در زندان با علی خامنه ای آشنا گشت.
بار بعد در ۱۳۵۳ بازداشت و زندانی شد و تا پایان سال ۱۳۵۵ در زندان بود که علتش سخنرانی او در نهاوند بر ضد شاه و همکاری با گروه ابوذر بود. او پس از انتقال از مشهد به تهران زندانی شد.
از کارهای مهم او طرح مرجعیت روح الله خمینی پس از درگذشت سید محسن طباطبایی حکیم ( پدر سید محمدباقر حکیم ) با همراهی جمعی از استادان و بزرگان حوزهٔ علمیهٔ قم بود. در این راستا او طی سفری به خرمشهر، آبادان و زاهدان و دیگر شهرها، علمای آن شهرها را در جریان تصمیم فوق گذاشت.
پس از وقوع انقلاب، برای مدتی نمایندگی روح الله خمینی را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر عهده داشت. همچنین او برای چند دوره در مجلس شورای اسلامی، نمایندگی مردم مشهد و کلات را عهده دار بود.
فاکر حداقل سه بار مورد سوء قصد قرار گرفت که جان سالم بدر برد. او هم قبل و هم بعد از انقلاب در جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیهٔ قم بوده است.
فاکر در سال ۱۳۲۴ از خانواده ای مذهبی در شهر مشهد به دنیا آمد. او که به دلیل شغل پدرش به اصفهان رفته بود پس از گذراندن دروس دورهٔ ابتدایی، پس از بازگشت به مشهد دورهٔ مقدمات حوزه را نزد ادیب نیشابوری به پایان رسانید.
... [مشاهده متن کامل]
سپس برای یادگیری شرح لمعه نزد مدرس یزدی رفت و بخش هایی از آن را از او فرا گرفت. بخش باقی مانده از شرح لمعه را در قم نزد صلواتی و میرزا یدالله دوزدوزانی یاد گرفت. او همچنین در درس مکاسب ابوالقاسم خزعلی و فاضل لنکرانی حضور می یافت، در عین حال که رسائل را نزد حسین نوری همدانی می خواند. او همزمان با یادگیری، دروسی را که آموخته بود، تدریس می نمود. پس از اتمام تحصیل نیز، سال ها در حوزه های علمیه به تدریس پرداخت. او که تقریرات دروس خارج را نگاشته بود، در طول تحصیل سفرهای تبلیغی و سیاسی به مناطق مختلف کرد.
او از مبارزان دوران پیش از انقلاب و نیز از مدافعان انقلاب اسلامی بود. آغاز مبارزات او به دوره ای باز می گردد که در مشهد به خواندن ادبیات مشغول بود. او در آن زمان بسیاری از اعلامیه های روح الله خمینی را در حجرهٔ خود تکثیر می کرد ( با نوشتن از روی آن ها ) و مخفیانه به اطلاع دیگر طرفداران انقلاب می رساند یا بر در و دیوار شهر نصب می کرد. نخستین بار در سال ۱۳۴۱ دستگیر و زندانی شد و دومین بار در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ بازداشت شد که در زندان با علی خامنه ای آشنا گشت.
بار بعد در ۱۳۵۳ بازداشت و زندانی شد و تا پایان سال ۱۳۵۵ در زندان بود که علتش سخنرانی او در نهاوند بر ضد شاه و همکاری با گروه ابوذر بود. او پس از انتقال از مشهد به تهران زندانی شد.
از کارهای مهم او طرح مرجعیت روح الله خمینی پس از درگذشت سید محسن طباطبایی حکیم ( پدر سید محمدباقر حکیم ) با همراهی جمعی از استادان و بزرگان حوزهٔ علمیهٔ قم بود. در این راستا او طی سفری به خرمشهر، آبادان و زاهدان و دیگر شهرها، علمای آن شهرها را در جریان تصمیم فوق گذاشت.
پس از وقوع انقلاب، برای مدتی نمایندگی روح الله خمینی را در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بر عهده داشت. همچنین او برای چند دوره در مجلس شورای اسلامی، نمایندگی مردم مشهد و کلات را عهده دار بود.
فاکر حداقل سه بار مورد سوء قصد قرار گرفت که جان سالم بدر برد. او هم قبل و هم بعد از انقلاب در جامعهٔ مدرسین حوزهٔ علمیهٔ قم بوده است.
