محمدرضا جلالی نائینی ( متولد ۱۲۹۵، نائین – وفات ۱۱ فروردین ۱۳۸۹، تهران ) روزنامه نگار، وکیل، سیاستمدار، نمایندهٔ مجلس سنا، محقق، زبان شناس، هندشناس، حافظ پژوه و ایران پژوه بود.
در سال ۱۲۹۵ در نایین به دنیا آمد. تحصیلات دوره متوسطه را در اصفهان به پایان رسانید و وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی شد و در ۱۳۱۷ درجه کارشناسی حقوق قضائی دریافت کرد. اما از قضاوت چشم پوشید و به کار وکالت دادگستری پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
سقوط رضاشاه و طلوع آزادی های شهریور ۱۳۲۰ موقعیت مناسبی برای وی بود تا در عرصه مطبوعات مانند پسرخاله و پسرعمویش دکتر حسین فاطمی و کسانی مانند ارسلان خلعتبری، مظفر فیروز، ابوالحسن عمیدی نوری، مظفر بقائی و حسین مکی که همگی در روزنامه ستاره می نوشتند، جلوه گری کند. به همین جهت امتیاز روزنامه کشور را گرفت که به خاطر حمایت از سید ضیاءالدین طباطبایی در دولت احمد قوام توقیف و باعث شد تا گروهی از مدیران روزنامه در اعتراض به انتخابات پانزدهم مجلس که حزب دموکرات ایران بازیگر آن بود، در دربار متحصن شدند. بر اثر همین سابقه، وقتی که باز در اعتراض به برگزاری انتخابات دوره بعد به دعوت محمد مصدق عده ای باز هم در دربار متحصن شدند از زمره آنان بود که از همین تحصن جبهه ملی ایران پدید آمد. در همین زمان پس از بازگشت حسین فاطمی از اروپا و تأسیس روزنامه باختر امروز به عنوان ارگان جبهه ملی سردبیر این روزنامه شد.
به شهادت مدارک اولین بار سخن از ملی شدن نفت در جلسه ای مطرح شد که مؤسسین جبهه ملی در دفتر کار روزنامه کشور در میدان بهارستان جمع بودند.
جلالی نائینی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ میلی به فعالیت های سیاسی نشان نداد و به کار وکالت برگشت و پس از چندی عضو هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری و سرانجام به ریاست آن برگزیده شد و یک دوره بر آن کانون ریاست داشت. هنگامی که در سال ۱۳۵۳ با تشکیل حزب رستاخیز، گروهی از وکیلان و روزنامه نگاران و سیاسیون قدیمی از وی خواستند وارد صحنه شود تا محمدرضا شاه پهلوی را بیازمایند و اگر او در ایجاد فضای سیاسی باز راسخ و راستگو بود، دیگر مؤثران جبهه ملی هم وارد عمل شوند.
در نهایت جلالی پذیرفت و به عنوان سناتور انتخابی تهران وارد مجلس سنای ایران شد. در ماه های آخر نظام پادشاهی و در همان مقام بود که چند نطق آتشین ایراد کرد و یک فراکسیون قدرتمند در میان پیران با تجربه پدید آورد. در صبح یکی از روزهای پاییز ۱۳۵۷ و در دوران نخست وزیری جعفر شریف امامی در نطقی برای نخستین بار نام ساواک برد و این سازمان را عامل تباهی نظام و لطمه زدن به کشور نامید و دستگیری و محاکمه رئیس باسابقه ساواک تیمسار نعمت الله نصیری را خواهان شد.
در سال ۱۲۹۵ در نایین به دنیا آمد. تحصیلات دوره متوسطه را در اصفهان به پایان رسانید و وارد دانشکده حقوق و علوم سیاسی شد و در ۱۳۱۷ درجه کارشناسی حقوق قضائی دریافت کرد. اما از قضاوت چشم پوشید و به کار وکالت دادگستری پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
سقوط رضاشاه و طلوع آزادی های شهریور ۱۳۲۰ موقعیت مناسبی برای وی بود تا در عرصه مطبوعات مانند پسرخاله و پسرعمویش دکتر حسین فاطمی و کسانی مانند ارسلان خلعتبری، مظفر فیروز، ابوالحسن عمیدی نوری، مظفر بقائی و حسین مکی که همگی در روزنامه ستاره می نوشتند، جلوه گری کند. به همین جهت امتیاز روزنامه کشور را گرفت که به خاطر حمایت از سید ضیاءالدین طباطبایی در دولت احمد قوام توقیف و باعث شد تا گروهی از مدیران روزنامه در اعتراض به انتخابات پانزدهم مجلس که حزب دموکرات ایران بازیگر آن بود، در دربار متحصن شدند. بر اثر همین سابقه، وقتی که باز در اعتراض به برگزاری انتخابات دوره بعد به دعوت محمد مصدق عده ای باز هم در دربار متحصن شدند از زمره آنان بود که از همین تحصن جبهه ملی ایران پدید آمد. در همین زمان پس از بازگشت حسین فاطمی از اروپا و تأسیس روزنامه باختر امروز به عنوان ارگان جبهه ملی سردبیر این روزنامه شد.
به شهادت مدارک اولین بار سخن از ملی شدن نفت در جلسه ای مطرح شد که مؤسسین جبهه ملی در دفتر کار روزنامه کشور در میدان بهارستان جمع بودند.
جلالی نائینی بعد از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ میلی به فعالیت های سیاسی نشان نداد و به کار وکالت برگشت و پس از چندی عضو هیئت مدیره کانون وکلای دادگستری و سرانجام به ریاست آن برگزیده شد و یک دوره بر آن کانون ریاست داشت. هنگامی که در سال ۱۳۵۳ با تشکیل حزب رستاخیز، گروهی از وکیلان و روزنامه نگاران و سیاسیون قدیمی از وی خواستند وارد صحنه شود تا محمدرضا شاه پهلوی را بیازمایند و اگر او در ایجاد فضای سیاسی باز راسخ و راستگو بود، دیگر مؤثران جبهه ملی هم وارد عمل شوند.
در نهایت جلالی پذیرفت و به عنوان سناتور انتخابی تهران وارد مجلس سنای ایران شد. در ماه های آخر نظام پادشاهی و در همان مقام بود که چند نطق آتشین ایراد کرد و یک فراکسیون قدرتمند در میان پیران با تجربه پدید آورد. در صبح یکی از روزهای پاییز ۱۳۵۷ و در دوران نخست وزیری جعفر شریف امامی در نطقی برای نخستین بار نام ساواک برد و این سازمان را عامل تباهی نظام و لطمه زدن به کشور نامید و دستگیری و محاکمه رئیس باسابقه ساواک تیمسار نعمت الله نصیری را خواهان شد.
