محمدرضا جعفری اشکوری، پژوهشگر تاریخ و کلام اسلامی، تألیفات و پژوهش های بسیاری دارد.
وی در روز جمعه ۷ شوال ۱۳۵۰ در نجف به دنیا آمد. پدرش شیخ نصرالله اشکوری در سال ۱۳۲۰ از اشکور در استان گیلان، برای فراگیری علوم به قزوین مهاجرت کرد و پس از آن از سال ۱۳۳۸ ساکن نجف گردید. وی در روز عید غدیر سال ۱۴۳۱ ( قمری ) درگذشت. پیکر وی پس از تشییع در تهران و قم جهت تدفین به نجف منتقل و به خاک سپرده شد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدرضا جعفری منطق را نزد شیخ عبدالصمد یزدی و فلسفه را نزد شیخ صدرا بادکوبی استاد فلسفه نجف تحصیل کرد. در دانش فلک و نجوم شاگرد عبدالجلیل عادلی است. از استادان دیگر وی می توان میرزا محمد اردبیلی، شیخ علی کاشی و شیخ مرتضی لاهیجی و سید احمد اشکوری و میرزا حسن یزدی را نام برد. اما از استادانی که بدآن ها اختصاص یافت و ملازمت آنان را در پیش گرفت می توان به سید عبدالأعلی سبزواری، سید ابوالقاسم خویی اشاره کرد. جعفری، در تعلیق بر کتاب وسیلة النجاة سید ابوالحسن اصفهانی با سید ابوالقاسم خویی همراه بود و در تفسیر قرآن نیز شاگرد وی بود. جعفری در روز ۴ آذر ۱۳۸۹ ( روز عید غدیر ) درگذشت.
جعفری یکی از اعضای طبقه دوم «جماعة العلماء» در سال ۱۳۷۹ ( قمری ) و از فعالترین اعضای این تشکل بود. وی در همان سال ها سردبیر مجله الأضواء بود. در زمان حکومت عبدالکریم قاسم که جنبش کمونیستی در عراق حرکت جدی خود را آغاز کرده بود، وی از فعالان مبارزه علمی در برابر اندیشه های کمونیستی در آنجا بود. جعفری به عنوان استاد فقه دانشکده فقه در نجف از سال ۱۳۸۵ ( قمری ) فعالیت خود را آغاز کرد و پس از آن به کوالالامپور در مالزی رفت و فعالیت های خود را در آنجا ادامه داد و از سال ۱۳۵۰ خورشیدی در تهران اقامت کرد و از دعوت تدریس در دانشگاه تهران، در زمان پهلوی سر باز زد؛ ولی با تسلط بر زبان انگلیسی با مؤسسه خدمات اسلامی در ترجمه انگلیسی کتاب الکافی کلینی و نهج البلاغه همکاری کرد.
کتابخانه شخصی جعفری از کتابخانه های بزرگ ایران است و شامل ده ها هزار کتاب تاریخی و ادبی و رجالی و حدیثی به زبان های فارسی و عربی و انگلیسی و فرانسه و مجموعه از نسخ عکسی ارزشمند است و یکی از منابع مهم برخی مؤسسات مانند بنیاد دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. این کتابخانه از سال ۱۳۸۱ خورشیدی به قم منتقل شد و در مرکز پژوهشی که با عنوان «بنیاد فرهنگ جعفری» تأسیس گشت، جای گرفت.
وی در روز جمعه ۷ شوال ۱۳۵۰ در نجف به دنیا آمد. پدرش شیخ نصرالله اشکوری در سال ۱۳۲۰ از اشکور در استان گیلان، برای فراگیری علوم به قزوین مهاجرت کرد و پس از آن از سال ۱۳۳۸ ساکن نجف گردید. وی در روز عید غدیر سال ۱۴۳۱ ( قمری ) درگذشت. پیکر وی پس از تشییع در تهران و قم جهت تدفین به نجف منتقل و به خاک سپرده شد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدرضا جعفری منطق را نزد شیخ عبدالصمد یزدی و فلسفه را نزد شیخ صدرا بادکوبی استاد فلسفه نجف تحصیل کرد. در دانش فلک و نجوم شاگرد عبدالجلیل عادلی است. از استادان دیگر وی می توان میرزا محمد اردبیلی، شیخ علی کاشی و شیخ مرتضی لاهیجی و سید احمد اشکوری و میرزا حسن یزدی را نام برد. اما از استادانی که بدآن ها اختصاص یافت و ملازمت آنان را در پیش گرفت می توان به سید عبدالأعلی سبزواری، سید ابوالقاسم خویی اشاره کرد. جعفری، در تعلیق بر کتاب وسیلة النجاة سید ابوالحسن اصفهانی با سید ابوالقاسم خویی همراه بود و در تفسیر قرآن نیز شاگرد وی بود. جعفری در روز ۴ آذر ۱۳۸۹ ( روز عید غدیر ) درگذشت.
جعفری یکی از اعضای طبقه دوم «جماعة العلماء» در سال ۱۳۷۹ ( قمری ) و از فعالترین اعضای این تشکل بود. وی در همان سال ها سردبیر مجله الأضواء بود. در زمان حکومت عبدالکریم قاسم که جنبش کمونیستی در عراق حرکت جدی خود را آغاز کرده بود، وی از فعالان مبارزه علمی در برابر اندیشه های کمونیستی در آنجا بود. جعفری به عنوان استاد فقه دانشکده فقه در نجف از سال ۱۳۸۵ ( قمری ) فعالیت خود را آغاز کرد و پس از آن به کوالالامپور در مالزی رفت و فعالیت های خود را در آنجا ادامه داد و از سال ۱۳۵۰ خورشیدی در تهران اقامت کرد و از دعوت تدریس در دانشگاه تهران، در زمان پهلوی سر باز زد؛ ولی با تسلط بر زبان انگلیسی با مؤسسه خدمات اسلامی در ترجمه انگلیسی کتاب الکافی کلینی و نهج البلاغه همکاری کرد.
کتابخانه شخصی جعفری از کتابخانه های بزرگ ایران است و شامل ده ها هزار کتاب تاریخی و ادبی و رجالی و حدیثی به زبان های فارسی و عربی و انگلیسی و فرانسه و مجموعه از نسخ عکسی ارزشمند است و یکی از منابع مهم برخی مؤسسات مانند بنیاد دائرةالمعارف بزرگ اسلامی است. این کتابخانه از سال ۱۳۸۱ خورشیدی به قم منتقل شد و در مرکز پژوهشی که با عنوان «بنیاد فرهنگ جعفری» تأسیس گشت، جای گرفت.
