محمدحسین مهدویان ( زادهٔ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۶۰ در بابل ) کارگردان و فیلم نامه نویس و مستندساز ایرانی است. از فیلم های مهم او می توان به ایستاده در غبار، ماجرای نیمروز، ماجرای نیمروز:ردخون، لاتاری، شیشلیک، درخت گردو و مرد بازنده و سریال نمایش خانگی پربیننده زخم کاری که نخستین تجربه سریال سازی اوست با استقبال چشم گیری از طرف منتقدان و مخاطبان مواجه شد اشاره کرد.
... [مشاهده متن کامل]
او دانش آموخته هنرستان روایت فتح و دارای مدرک کارشناسی سینما ( گرایش کارگردانی ) از دانشگاه سوره و همچنین کارشناسی ارشد تهیه کنندگی از دانشگاه صدا و سیما است. او با ساخت فیلم ایستاده در غبار با حمایت موسسه اوج و سرمایه گذاری حبیب الله والی نژاد مدیر مرکز فیلم و سریال این مؤسسه در مسیر سینمای حرفه ای وارد شد. او برای این فیلم سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۴ را نیز کسب کرد. وی برای فیلم ماجرای نیمروز برای دومین بار سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۵ را کسب کرد. او در هنگام کسب جایزه سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، این جایزه را مهم ترین جایزهٔ جشنواره نامید. اوسیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای فیلم درخت گردو از جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۸ کسب کرد و این جایزه را به «پدران داغ دیده این سرزمین» تقدیم کرد.
آثار او با استقبال و تحسین نهادها و شخصیت های جمهوری اسلامی همراه بوده است. سیدعلی خامنه ای فیلم ایستاده در غبار از ساخته های او را فیلمی فاخر دانسته است.
فیلم «ماجرای نیمروز» با سرمایه گذاری مؤسسه سیمای مهر، بنیاد سینمایی فارابی، حوزه هنری و مؤسسه تصویر شهر در سال ۱۳۹۵ تولید شد. همچنین ماجرای نیمروز ۲: رد خون، محمدحسین مهدویان با سرمایه گذاری محمود رضوی، بنیاد سینمایی فارابی، شرکت توسعه کسب و کار توسکا در سال ۱۳۹۷ ساخته شد. اما سرمایه گذاری «زخم کاری» اولین سریال کارگردان «درخت گردو» توسط پلتفرم فیلیمو صورت پذیرفته است.
می شود مثل لنی ریفنشتال، تفکر پشت فیلم ها را کنار گذاشت و به عنوان یک فیلمساز داوری اش کرد. آن وقت هم نتیجه کار برای آقای مهدویان، نتیجه جذابی نیست. برای این که ریفنشتال نابغه ای بود در خدمت فاشیسم و حالا ما با یک فیلمساز متوسط طرف هستیم که تمام اوج توانایی اش را می توان در فیلمی مثل لاتاری دید؛ یعنی از آن جا باید این فیلمساز را شناخت که چقدر فیلم شعاری و بی سروتهی را خلق کرده و حالا این جا در یک بیگ پروداکشن خودش را قایم می کند. از طرف دیگر، تفکری که القا می کند تفکری بسیار خطرناک است. تمام فیلم را اگر کسی با دقت ببیند، متوجه می شود که فیلم در جهت ستایش تفکری مثل سعید امامی است. آدمی به شکل سعید امامی گریم شده و تنها آدمِ حق در فیلم همین است. حتی آدم هایی که کوچک ترین تردیدی در شغل شان و وظیفه شان دارند، کنار گذاشته می شوند و یک نفر می ماند که قهرمان اصلی فیلم است و حالا یک تیم تبلیغاتی بزرگ جلوی صحنه و پشت صحنه این تفکر را ترویج می کند و از همه مردم می خواهند که همین را باور کنند. خب به نظر من این خیلی خطرناک است که هیچ چیز افزوده و ارزش هنری ندارد.
... [مشاهده متن کامل]
او دانش آموخته هنرستان روایت فتح و دارای مدرک کارشناسی سینما ( گرایش کارگردانی ) از دانشگاه سوره و همچنین کارشناسی ارشد تهیه کنندگی از دانشگاه صدا و سیما است. او با ساخت فیلم ایستاده در غبار با حمایت موسسه اوج و سرمایه گذاری حبیب الله والی نژاد مدیر مرکز فیلم و سریال این مؤسسه در مسیر سینمای حرفه ای وارد شد. او برای این فیلم سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۴ را نیز کسب کرد. وی برای فیلم ماجرای نیمروز برای دومین بار سیمرغ بلورین بهترین فیلم جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۵ را کسب کرد. او در هنگام کسب جایزه سیمرغ بهترین فیلم از نگاه تماشاگران، این جایزه را مهم ترین جایزهٔ جشنواره نامید. اوسیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را برای فیلم درخت گردو از جشنواره فیلم فجر ۱۳۹۸ کسب کرد و این جایزه را به «پدران داغ دیده این سرزمین» تقدیم کرد.
آثار او با استقبال و تحسین نهادها و شخصیت های جمهوری اسلامی همراه بوده است. سیدعلی خامنه ای فیلم ایستاده در غبار از ساخته های او را فیلمی فاخر دانسته است.
فیلم «ماجرای نیمروز» با سرمایه گذاری مؤسسه سیمای مهر، بنیاد سینمایی فارابی، حوزه هنری و مؤسسه تصویر شهر در سال ۱۳۹۵ تولید شد. همچنین ماجرای نیمروز ۲: رد خون، محمدحسین مهدویان با سرمایه گذاری محمود رضوی، بنیاد سینمایی فارابی، شرکت توسعه کسب و کار توسکا در سال ۱۳۹۷ ساخته شد. اما سرمایه گذاری «زخم کاری» اولین سریال کارگردان «درخت گردو» توسط پلتفرم فیلیمو صورت پذیرفته است.
می شود مثل لنی ریفنشتال، تفکر پشت فیلم ها را کنار گذاشت و به عنوان یک فیلمساز داوری اش کرد. آن وقت هم نتیجه کار برای آقای مهدویان، نتیجه جذابی نیست. برای این که ریفنشتال نابغه ای بود در خدمت فاشیسم و حالا ما با یک فیلمساز متوسط طرف هستیم که تمام اوج توانایی اش را می توان در فیلمی مثل لاتاری دید؛ یعنی از آن جا باید این فیلمساز را شناخت که چقدر فیلم شعاری و بی سروتهی را خلق کرده و حالا این جا در یک بیگ پروداکشن خودش را قایم می کند. از طرف دیگر، تفکری که القا می کند تفکری بسیار خطرناک است. تمام فیلم را اگر کسی با دقت ببیند، متوجه می شود که فیلم در جهت ستایش تفکری مثل سعید امامی است. آدمی به شکل سعید امامی گریم شده و تنها آدمِ حق در فیلم همین است. حتی آدم هایی که کوچک ترین تردیدی در شغل شان و وظیفه شان دارند، کنار گذاشته می شوند و یک نفر می ماند که قهرمان اصلی فیلم است و حالا یک تیم تبلیغاتی بزرگ جلوی صحنه و پشت صحنه این تفکر را ترویج می کند و از همه مردم می خواهند که همین را باور کنند. خب به نظر من این خیلی خطرناک است که هیچ چیز افزوده و ارزش هنری ندارد.
