محمدحسین لقمان ادهم ( ۱۲۵۸ تبریز - ۱ آبان ۱۳۲۹[ ۱] تهران ) ملقب به لقمان الدوله و معین الاطبا پزشک ایرانی و نخستین رئیس دانشکده پزشکی دانشگاه تهران بود.
محمدحسین لقمان ادهم به سال ١٢۵٨ در تبریز بدنیا آمد. پدرش زین العابدین ادهم ملقب به لقمان الممالک پزشک دربار ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و بنیانگذار دبستان لقمانیه، سومین دبستان در تبریز بود. [ ۲] او سه برادر با نام های محمدحسن، عباس و صالح داشت که همه دارای مناصب پزشکی و سیاسی بودند.
• محمدحسن لقمان ادهم ( ۱۲۶۳–۱۳۳۶ ) : معروف به حکیم الدوله پزشک و دولتمرد دوران قاجار و پهلوی و نخستین وزیر صحیه ( بهداری ) ایران بود. [ ۳] [ ۴]
• عباس ادهم ( ١٢۶۴ - ١٣۴٨ ) :معروف به اعلم المک پزشک و وزیر بهداری، سناتور مجلس سنا ، عضو هیئت مدیره جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران بود. او در زمان ولیعهدی احمدشاه قاجار مدتی پزشک مخصوصش بود.
• صالح ادهم ( ۱۲۶٨ - ۱۳٣٠ ) ملقب به حشمت السلطنه حقوقدان و رئیس دفتر احمدشاه آخرین شاه قاجار بود. [ ۵]
محمدحسین تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در تبریز در مدرسه لقمانیه انجام داده و چندی معلم جغرافیا و ناظم آن مدرسه بود. سپس نزد اساتید فن و پدر خود طب ایرانی را فرا گرفت و معین الاطبا لقب گرفت و شهرتش از شهر تبریز گذشت و محمدعلی شاه او را به دربارش فراخواند. وی که ملقب به معین الاطبا شده بود در جریان استبداد صغیر و به توپ بستن مجلس تعدادی از آزادی خواهان زندانی در باغ شاه را فراری داد و خودش نیز به فرانسه رفت. در سال ۱۹۰۸ در آنجا مدرک دکترای پزشکی گرفت و در بازگشت طبیب مخصوص احمد شاه شد و لقب لقمان الدوله را از او دریافت کرد.
در سال ۱۳۳۸ ه. ق به اتفاق دکتر حکیم الدوله ( محمدحسن لقمان ادهم برادر کوچکترش و وزیر بهداری کابینه دکتر مصدق ) جزو همراهان احمدشاه در سفر اروپا بود و در بازدید از انستیتو پاستور، احمدشاه را به تأسیس چنین بنگاهی در ایران تشویق کرد و برای این کار دکتر منارد فرانسوی را استخدام و به ایران آورد. در سال ۱۲۹۵ ریاست طب مدرسه دارالفنون را به عهده گرفت و پایه و اساس دانشکده پزشکی را پی ریزی نمود؛ کلاس طب را از دارالفنون مجزا و در سال ۱۲۹۷ تبدیل به مدرسه طب کرد. [ ۶] بعدها وقتی دانشگاه تهران تأسیس شد و شروع به کار کرد اولین رئیس دانشکده پزشکی آن شد.
در سال ۱۳۱۲ به سمت پزشک مخصوص رضاشاه منصوب شد. در سال ۱۳۱۷ از ریاست دانشکدهٔ پزشکی و خدمات رسمی دولتی به دلیل بیماری کناره گیری کرد. در سال ۱۳۲۸ به پاس خدمات ۵۰ ساله از طرف وزارت فرهنگ، دانشگاه تهران و فرهنگستان ایران جشنی در تالار فرهنگ برپا شد و در این جشن به او نشان همایونی و نشان دانش اعطا گردید. لقمان ادهم در ۱ آبان ۱۳۲۹ درگذشت. وزارت بهداری برای قدردانی از خدمات بهداشتی ادهم بیمارستان سیصد تخت خوابی خود را در ۱۵ دی ۱۳۳۰ طی مراسمی به نام وی نام گذاری کرد. دهخدا و بهار نیز در مدح او اشعاری سروده اند. در دروس تهران خیابانی به نام او نام گذاری شده بود که پس از انقلاب به خیابان باقری کماسایی تغییر نام داد. [ ۷]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمحمدحسین لقمان ادهم به سال ١٢۵٨ در تبریز بدنیا آمد. پدرش زین العابدین ادهم ملقب به لقمان الممالک پزشک دربار ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه و بنیانگذار دبستان لقمانیه، سومین دبستان در تبریز بود. [ ۲] او سه برادر با نام های محمدحسن، عباس و صالح داشت که همه دارای مناصب پزشکی و سیاسی بودند.
• محمدحسن لقمان ادهم ( ۱۲۶۳–۱۳۳۶ ) : معروف به حکیم الدوله پزشک و دولتمرد دوران قاجار و پهلوی و نخستین وزیر صحیه ( بهداری ) ایران بود. [ ۳] [ ۴]
• عباس ادهم ( ١٢۶۴ - ١٣۴٨ ) :معروف به اعلم المک پزشک و وزیر بهداری، سناتور مجلس سنا ، عضو هیئت مدیره جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران بود. او در زمان ولیعهدی احمدشاه قاجار مدتی پزشک مخصوصش بود.
• صالح ادهم ( ۱۲۶٨ - ۱۳٣٠ ) ملقب به حشمت السلطنه حقوقدان و رئیس دفتر احمدشاه آخرین شاه قاجار بود. [ ۵]
محمدحسین تحصیلات مقدماتی و متوسطه را در تبریز در مدرسه لقمانیه انجام داده و چندی معلم جغرافیا و ناظم آن مدرسه بود. سپس نزد اساتید فن و پدر خود طب ایرانی را فرا گرفت و معین الاطبا لقب گرفت و شهرتش از شهر تبریز گذشت و محمدعلی شاه او را به دربارش فراخواند. وی که ملقب به معین الاطبا شده بود در جریان استبداد صغیر و به توپ بستن مجلس تعدادی از آزادی خواهان زندانی در باغ شاه را فراری داد و خودش نیز به فرانسه رفت. در سال ۱۹۰۸ در آنجا مدرک دکترای پزشکی گرفت و در بازگشت طبیب مخصوص احمد شاه شد و لقب لقمان الدوله را از او دریافت کرد.
در سال ۱۳۳۸ ه. ق به اتفاق دکتر حکیم الدوله ( محمدحسن لقمان ادهم برادر کوچکترش و وزیر بهداری کابینه دکتر مصدق ) جزو همراهان احمدشاه در سفر اروپا بود و در بازدید از انستیتو پاستور، احمدشاه را به تأسیس چنین بنگاهی در ایران تشویق کرد و برای این کار دکتر منارد فرانسوی را استخدام و به ایران آورد. در سال ۱۲۹۵ ریاست طب مدرسه دارالفنون را به عهده گرفت و پایه و اساس دانشکده پزشکی را پی ریزی نمود؛ کلاس طب را از دارالفنون مجزا و در سال ۱۲۹۷ تبدیل به مدرسه طب کرد. [ ۶] بعدها وقتی دانشگاه تهران تأسیس شد و شروع به کار کرد اولین رئیس دانشکده پزشکی آن شد.
در سال ۱۳۱۲ به سمت پزشک مخصوص رضاشاه منصوب شد. در سال ۱۳۱۷ از ریاست دانشکدهٔ پزشکی و خدمات رسمی دولتی به دلیل بیماری کناره گیری کرد. در سال ۱۳۲۸ به پاس خدمات ۵۰ ساله از طرف وزارت فرهنگ، دانشگاه تهران و فرهنگستان ایران جشنی در تالار فرهنگ برپا شد و در این جشن به او نشان همایونی و نشان دانش اعطا گردید. لقمان ادهم در ۱ آبان ۱۳۲۹ درگذشت. وزارت بهداری برای قدردانی از خدمات بهداشتی ادهم بیمارستان سیصد تخت خوابی خود را در ۱۵ دی ۱۳۳۰ طی مراسمی به نام وی نام گذاری کرد. دهخدا و بهار نیز در مدح او اشعاری سروده اند. در دروس تهران خیابانی به نام او نام گذاری شده بود که پس از انقلاب به خیابان باقری کماسایی تغییر نام داد. [ ۷]
wiki: محمدحسین لقمان ادهم