محمدحسن گنجی، ( ۲۱ خرداد ۱۲۹۱ – ۲۸ تیر ۱۳۹۱ ) استاد جغرافیا در دانشگاه تهران بود. از او به عنوان بنیان گذار دانش جغرافیای نوین و هواشناسی در ایران نام برده می شود. او همچنین عهده دار مقام معاونت اول سازمان جهانی هواشناسی و همین طور شورای اجرایی آن، و مسئول راه اندازی و اولین رئیس دانشگاه بیرجند بین سال های ۱۳۵۶ تا ۱۳۵۷ بود.
... [مشاهده متن کامل]
گنجی، آموزش دبستان و دبیرستان را در شهر خود، و آموزش عالی را در تهران ( دارالمعلمین عالی، ۱۳۰۹–۱۳۱۲ ) ، انگلستان ( ۱۳۱۲–۱۳۱۷ ) و ایالات متحدهٔ آمریکا ( ۱۳۲۳–۱۳۳۱ ) در رشتهٔ جغرافیا با تأکید بر اقلیم شناسی انجام داد. وی پایان نامهٔ خود را دربارهٔ آب و هوای ایران تألیف نمود.
او از سال ۱۳۱۷ تا ۱۳۵۴ در خدمت دانشگاه تهران به تدریس اشتغال داشته و نخستین کسی بوده است که جغرافیای نوین را وارد برنامه های دانشگاهی کرده است. وی مراحل دانشگاهی را از دبیری تا معاونت دانشگاه طی کرده و در سال ۱۳۵۴ با اخذ درجهٔ استادی ممتاز بازنشسته شده است.
وی از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۷ مدیریت ادارهٔ کل هواشناسی را عهده دار بوده و در واقع بینان گذار سازمان هواشناسی ایران بوده است.
در همین سال ها، او ۴ سال ریاست منطقهٔ آسیا را در سازمان جهانی هواشناسی عهده دار بود و تا پایان عمر، رابطهٔ خود را با آن سازمان حفظ کرد. وی چندین کتاب، از جمله اطلس اقلیمیِ ایران، و بیش از صد مقاله به زبان های فارسی و انگلیسی منتشر ساخت. به همین مناسبت در سال ۲۰۰۱ برندهٔ جایزهٔ سازمان جهانی هواشناسی جهانی شد.
او مؤسس و اولین رئیس دانشگاه بیرجند بود.
در تاریخ سوم آذرماه ۱۳۹۰، منزل مسکونی محمدحسن گنجی توسط معاونت اجتماعی - فرهنگی شهرداری منطقهٔ ۷ تهران خریداری شد.
محمدحسن گنجی، در ۲۱ خرداد سال ۱۲۹۱ خورشیدی در بیرجند به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات مقدماتی در مدرسهٔ شوکتیهٔ بیرجند، وارد دارالمعلمین عالی تهران شد و در رشتهٔ تاریخ و جغرافیا به دریافت درجهٔ کارشناسی نائل گردید. سپس به عنوان دانشجوی برگزیده به اروپا اعزام شد و در دانشگاه ویکتوریا، منچستر انگلستان به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۳۱۷، لیسانس تخصصی خود را در جغرافیا اخذ کرد.
وی بار دیگر، در سال ۱۳۳۱، با استفاده از بورس تحصیلی عازم ایالات متحدهٔ آمریکا شد و دکتری خود را در رشتهٔ جغرافیا، از دانشگاه کلارک دریافت کردو پس از بازگشت به ایران، در دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و با درجهٔ استادی در سال ۱۳۵۸ بازنشسته گردید. بااین حال، وی هیچ گاه دست از کار نکشید و از سال ۱۳۶۴ همکاری خود را با مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آغاز نمود. از سال ۱۳۷۰ به عنوان مشاور رئیس دانشکدهٔ علوم زمین با دانشگاه شهید بهشتی همکاری داشت.
... [مشاهده متن کامل]
گنجی، آموزش دبستان و دبیرستان را در شهر خود، و آموزش عالی را در تهران ( دارالمعلمین عالی، ۱۳۰۹–۱۳۱۲ ) ، انگلستان ( ۱۳۱۲–۱۳۱۷ ) و ایالات متحدهٔ آمریکا ( ۱۳۲۳–۱۳۳۱ ) در رشتهٔ جغرافیا با تأکید بر اقلیم شناسی انجام داد. وی پایان نامهٔ خود را دربارهٔ آب و هوای ایران تألیف نمود.
او از سال ۱۳۱۷ تا ۱۳۵۴ در خدمت دانشگاه تهران به تدریس اشتغال داشته و نخستین کسی بوده است که جغرافیای نوین را وارد برنامه های دانشگاهی کرده است. وی مراحل دانشگاهی را از دبیری تا معاونت دانشگاه طی کرده و در سال ۱۳۵۴ با اخذ درجهٔ استادی ممتاز بازنشسته شده است.
وی از سال ۱۳۳۵ تا ۱۳۴۷ مدیریت ادارهٔ کل هواشناسی را عهده دار بوده و در واقع بینان گذار سازمان هواشناسی ایران بوده است.
در همین سال ها، او ۴ سال ریاست منطقهٔ آسیا را در سازمان جهانی هواشناسی عهده دار بود و تا پایان عمر، رابطهٔ خود را با آن سازمان حفظ کرد. وی چندین کتاب، از جمله اطلس اقلیمیِ ایران، و بیش از صد مقاله به زبان های فارسی و انگلیسی منتشر ساخت. به همین مناسبت در سال ۲۰۰۱ برندهٔ جایزهٔ سازمان جهانی هواشناسی جهانی شد.
او مؤسس و اولین رئیس دانشگاه بیرجند بود.
در تاریخ سوم آذرماه ۱۳۹۰، منزل مسکونی محمدحسن گنجی توسط معاونت اجتماعی - فرهنگی شهرداری منطقهٔ ۷ تهران خریداری شد.
محمدحسن گنجی، در ۲۱ خرداد سال ۱۲۹۱ خورشیدی در بیرجند به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات مقدماتی در مدرسهٔ شوکتیهٔ بیرجند، وارد دارالمعلمین عالی تهران شد و در رشتهٔ تاریخ و جغرافیا به دریافت درجهٔ کارشناسی نائل گردید. سپس به عنوان دانشجوی برگزیده به اروپا اعزام شد و در دانشگاه ویکتوریا، منچستر انگلستان به تحصیل ادامه داد و در سال ۱۳۱۷، لیسانس تخصصی خود را در جغرافیا اخذ کرد.
وی بار دیگر، در سال ۱۳۳۱، با استفاده از بورس تحصیلی عازم ایالات متحدهٔ آمریکا شد و دکتری خود را در رشتهٔ جغرافیا، از دانشگاه کلارک دریافت کردو پس از بازگشت به ایران، در دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و با درجهٔ استادی در سال ۱۳۵۸ بازنشسته گردید. بااین حال، وی هیچ گاه دست از کار نکشید و از سال ۱۳۶۴ همکاری خود را با مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی آغاز نمود. از سال ۱۳۷۰ به عنوان مشاور رئیس دانشکدهٔ علوم زمین با دانشگاه شهید بهشتی همکاری داشت.
