محمدجعفر جعفری لنگرودی

جعفری لنگرودی مدتی رئیس دانشکده حقوق دانشگاه تهران و هم چنین مدیر گروه حقوق خصوصی آنجا بود که لقب ذو الریاستین را به او داده بودند. جعفری لنگرودی یکی از اعضای هیئت شش نفره تدوین پیش نویس قانون اساسی پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران بود.
محمدجعفر جعفری لنگرودی در سال ۱۳۰۲ خورشیدی در لنگرود زاده شد. پدرش روحانی و کاسب بود. جعفری لنگرودی تحصیلات مقدماتی را نزد پدر فرا گرفت و پس از آن برای ادامه تحصیل به دانشسرای رشت رفت. او همزمان با تحصیل در دانشسرا، پدر و مادرش را از دست داد. به همین دلیل تحصیل در دانشسرا را نیمه تمام گذاشت و برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه شهرهای قم، همدان، اصفهان، و مشهد رفت و از محمد کاظم مهدوی دامغانی استفاده کرد و در حوزه علمیه خراسان از سوی هاشم قزوینی به درجه اجتهاد نایل شد.
جعفری لنگرودی همزمان با تحصیلات حوزوی موفق به گرفتن دیپلم شد و برای ادامه تحصیلات مدرن در دانشکده حقوق دانشگاه تهران ثبت نام نمود. او دکترای حقوق خود را با عنوان تأثیر اراده در حقوق مدنی در سال ۱۳۳۹ از این دانشگاه دریافت کرد. محمد جعفر جعفری لنگرودی و ناصر کاتوزیان نخستین دانش آموختگان دکترای حقوق خود در ایران بودند. آنها در یک سال از رساله دکتری خود دفاع کردند. اعضای هیئت رسیدگی به رساله دکتری سید حسن امامی، موسی عمید، سید محمد مشکات بودند. وی نخستین کسی بود که به اخذ درجه عالی به انضمام تقدیر هیئت رسیدگی برای رساله دکتری خود در دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه تهران نایل گشت.