محمدتقی اسماعیلی مشهور به میرزا تقی خان ( زاده ۱۰ خرداد ۱۳۱۶ در قم ) روزنامه نگار، طنزپرداز، فیلمنامه نویس است. او از روزنامه نگار و طنزپردازن قدیمی ایران است که در مجله توفیق قلم می زده است و مجموعه تلویزیونی و فیلم سینمای «خانه قمرخانم» از آثا مشهور اوست.
... [مشاهده متن کامل]
او خرداد ۱۳۱۶ در قم به دنیا آمد و در پنج سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کردند. از ۱۴ سالگی کار کرده، همراه با کار درس خوانده و دانش آموخته رشته جامعه شناسی از دانشگاه تهران است. محمدتقی اسماعیلی در سال ۱۳۴۱ خورشیدی جذب مؤسسه مطبوعاتی کیهان به مدیریت مصطفی مصباح زاده شد بعد از چند سال مسئولیت دبیری سرویس شهرستان های کیهان را به عهده گرفت که با بیش از ۲۰ عضو بزرگ ترین بخش تحریریه این روزنامه محسوب می شد. به گفته «اسماعیلی تا آستانه انتقال قدرت سیاسی به روحانیت شیعه در سال ۱۳۵۷ در همین سمت باقی ماند. او همزمان با اداره سرویس شهرستان ها یک ستون ثابت طنز هم در کیهان داشت که عنوان «یادداشت های پشت چراغ قرمز» را برای آن برگزیده بود. مجموعهٔ این یادداشت ها در ایران برای چاپ آماده شده بود که ناشر مدعی شد متن تصحیح شده و آمادهٔ انتشار آن گم شده است!» محمدتقی اسماعیلی از معدود طنزنویسانی ست که بیش ز ۶۰ سال ست می نویسد.
او طنزنویسی را در سال ۱۳۳۷ خورشیدی با هفته نامه توفیق آغاز کرد. چند سال بعد، همراه با منوچهر محجوبی، هادی خرسندی، غلامعلی لطیفی، بهمن رضائی، محمد پورثانی، خسرو شاهانی، منوچهر احترامی و ملک نیا که جزو معدود طنزنویسان آن زمان بودند، در اعتراض به سیاست های برادران توفیق ( حسن، حسین و عباس توفیق ) این نشریه را ترک کردند. این گروه هفته نامه طنز به عنوان پیوست مجله «تهران مصور» به نام «کشکیات» را منتشر کردند که دوام طولانی نیاورد. اعضای گروه پس از ترک «کشکیات» به مجله «کاریکاتور» به مدیریت محسن دَوَلّو پیوستند و موفقیت بزرگی این نشریه پیدا کرد.
• جواد طالعی «در روزگاری که کم و بیش با انسان های تک بعدی روبرو هستیم، خوشحالم که می توانم دربارهٔ آقای اسماعیلی به عنوان یک انسان حداقل سه بعدی و بلکه چهاربعدی صحبت کنم. او تنها طنزپرداز و نویسندهٔ سریال های پرطرفدار تلویزیونی چون "خانه قمرخانم" نبود و نیست که ۷۸ هفته به نمایش وضعیت گروه های گوناگون اجتماعی می پرداخت. اسماعیلی حدود ۶۰ سال پیشینهٔ کار ژورنالیسم ارشد دارد. به این معنی که او تنها در روزنامه ها و مجلات توفیق، کشکول و کیهان، نویسنده نبود بلکه افزون بر این هم مدیریت می کرد و هم فعالیت پربار سندیکایی داشت". » جواد طالعی
• سعید حریری «آقای اسماعیلی با استفاده از شعر شاملو ( “دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم” ) طنز زیبایی با عنوان “سگ را در پستوی خانه نهان باید کرد” نوشته و همه را دعوت کرد که این طنز را بخوانند. »
... [مشاهده متن کامل]
او خرداد ۱۳۱۶ در قم به دنیا آمد و در پنج سالگی به همراه خانواده به تهران مهاجرت کردند. از ۱۴ سالگی کار کرده، همراه با کار درس خوانده و دانش آموخته رشته جامعه شناسی از دانشگاه تهران است. محمدتقی اسماعیلی در سال ۱۳۴۱ خورشیدی جذب مؤسسه مطبوعاتی کیهان به مدیریت مصطفی مصباح زاده شد بعد از چند سال مسئولیت دبیری سرویس شهرستان های کیهان را به عهده گرفت که با بیش از ۲۰ عضو بزرگ ترین بخش تحریریه این روزنامه محسوب می شد. به گفته «اسماعیلی تا آستانه انتقال قدرت سیاسی به روحانیت شیعه در سال ۱۳۵۷ در همین سمت باقی ماند. او همزمان با اداره سرویس شهرستان ها یک ستون ثابت طنز هم در کیهان داشت که عنوان «یادداشت های پشت چراغ قرمز» را برای آن برگزیده بود. مجموعهٔ این یادداشت ها در ایران برای چاپ آماده شده بود که ناشر مدعی شد متن تصحیح شده و آمادهٔ انتشار آن گم شده است!» محمدتقی اسماعیلی از معدود طنزنویسانی ست که بیش ز ۶۰ سال ست می نویسد.
او طنزنویسی را در سال ۱۳۳۷ خورشیدی با هفته نامه توفیق آغاز کرد. چند سال بعد، همراه با منوچهر محجوبی، هادی خرسندی، غلامعلی لطیفی، بهمن رضائی، محمد پورثانی، خسرو شاهانی، منوچهر احترامی و ملک نیا که جزو معدود طنزنویسان آن زمان بودند، در اعتراض به سیاست های برادران توفیق ( حسن، حسین و عباس توفیق ) این نشریه را ترک کردند. این گروه هفته نامه طنز به عنوان پیوست مجله «تهران مصور» به نام «کشکیات» را منتشر کردند که دوام طولانی نیاورد. اعضای گروه پس از ترک «کشکیات» به مجله «کاریکاتور» به مدیریت محسن دَوَلّو پیوستند و موفقیت بزرگی این نشریه پیدا کرد.
• جواد طالعی «در روزگاری که کم و بیش با انسان های تک بعدی روبرو هستیم، خوشحالم که می توانم دربارهٔ آقای اسماعیلی به عنوان یک انسان حداقل سه بعدی و بلکه چهاربعدی صحبت کنم. او تنها طنزپرداز و نویسندهٔ سریال های پرطرفدار تلویزیونی چون "خانه قمرخانم" نبود و نیست که ۷۸ هفته به نمایش وضعیت گروه های گوناگون اجتماعی می پرداخت. اسماعیلی حدود ۶۰ سال پیشینهٔ کار ژورنالیسم ارشد دارد. به این معنی که او تنها در روزنامه ها و مجلات توفیق، کشکول و کیهان، نویسنده نبود بلکه افزون بر این هم مدیریت می کرد و هم فعالیت پربار سندیکایی داشت". » جواد طالعی
• سعید حریری «آقای اسماعیلی با استفاده از شعر شاملو ( “دهانت را می بویند مبادا گفته باشی دوستت دارم” ) طنز زیبایی با عنوان “سگ را در پستوی خانه نهان باید کرد” نوشته و همه را دعوت کرد که این طنز را بخوانند. »
