محمد باقر شریف طباطبایی ( ۲۲ آبان ۱۲۰۲ - ۱۴ آذر ۱۲۸۰ ) اهل روستای قهی، استان اصفهان از عالمان شیعهٔ سدهٔ سیزدهم هجری قمری بود. وی از مشایخ شیخیه پس از محمدکریم خان کرمانی و همچنین از مطرح ترین مخالفان نظریه وجوب وحدت ناطق شیعی است که توسط محمد خان کرمانی مطرح و پایه گذاری شد. او سال ها با این نظریه به مخالفت برخاست و رسائل و کتاب های متعددی در این باره از او به جای مانده است.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا محمد باقر از نوادگان ملامحمد باقر محقق سبزواری. ( صاحب کفایة و ذخیرة ) است و نسب او چنین می باشد: محمد باقر بن محمد جعفر بن محمد صادق بن عبدالقیوم بن اشرف بن محمد ابراهیم بن محمد باقر محقق سبزواری. پدر میرزا محمد باقر، میرزا جعفر از پیروان شیخ احمد احسائی بود.
محمد ابراهیم فرزند سوم محقق سبزواری در دورهٔ صفویه ( احتمالاً در زمان فتنه افغان ) به روستای قهی مهاجرت کرد و در قلعه آتشگاه این روستا ساکن شد. چندین نسل از نوادگان محمدباقر سبزواری در این قلعه زندگی کرده اند. از این رو به خانوادهٔ قلعه ای ها معروفند. بعدها آنها نام خانوادگی شان را به اشرفی، باقری و باقری محققی تغییر دادند.
محمد باقر شریف طباطبایی درس هایی مانند طب را در نزد پدر آموخت و سپس با در مدرسهٔ نیماورد رفت و دیگر علوم را در آنجا فراگرفت.
شریف طباطبایی برای تحصیل علم به کرمان رفت و مدتی به درس محمد کریم خان کرمانی حاضر شد. پس از چند سال به دستور استادش به نائین رفت تا مردمان آن منطقه را به علم دعوت کند، شریف طباطبایی پس از چند سال به کرمان بازگشت و به ادامهٔ تحصیل پرداخت اما با گذشت چند سال به همدان رفت و به تبلیغ دین پرداخت. پس از یورش به شیخیه همدان و کشته شدن اطرافیان شریف طباطبایی در اسفند ۱۲۷۶ ( برابر با عید فطر ۱۳۱۵ هـ. ق ) او به همراه خانواده اش به شهر ری و سپس به روستایی در کویر به نام جندق مهاجرت کرد.
وی در طول عمر خود چهار بار ازدواج نمود، سه عقدی و یک متعه.
از همسر اول دختری داشت به نام سلطان خانم که او را به عقد میرزا کاظم فرزند سید ناصر درآورد.
از همسر دوم فرزند پسری داشت به نام میرزا عبدالله.
از همسر سوم ( زهرا دختر ابوالحسن رضوی از سادات کبابیان همدان ) یک پسر به نام میرزا محمد و پنج دختر داشت که داماد اول وی پسر میرزا ابوتراب نفیسی به نام ابوالقاسم خان ملقب به انتظام الاطباء بود و دومی میرزا جبارخان ملقّب به بنان همایون پسر میرزا تقی خان تلگرافچی بود، و داماد سوم وی نامش مشخص نیست و داماد چهارم و پنجم وی از اهالی جندق و از فرزندان میرزا جواد جندقی به نام های میرزا محمدباقر و میرزا مصطفی طباطبائی بودند. همچنین دختر میرزا تقی خان را هم برای فرزند بزرگ خود میرزا عبدالله خواستگاری نمود.
... [مشاهده متن کامل]
میرزا محمد باقر از نوادگان ملامحمد باقر محقق سبزواری. ( صاحب کفایة و ذخیرة ) است و نسب او چنین می باشد: محمد باقر بن محمد جعفر بن محمد صادق بن عبدالقیوم بن اشرف بن محمد ابراهیم بن محمد باقر محقق سبزواری. پدر میرزا محمد باقر، میرزا جعفر از پیروان شیخ احمد احسائی بود.
محمد ابراهیم فرزند سوم محقق سبزواری در دورهٔ صفویه ( احتمالاً در زمان فتنه افغان ) به روستای قهی مهاجرت کرد و در قلعه آتشگاه این روستا ساکن شد. چندین نسل از نوادگان محمدباقر سبزواری در این قلعه زندگی کرده اند. از این رو به خانوادهٔ قلعه ای ها معروفند. بعدها آنها نام خانوادگی شان را به اشرفی، باقری و باقری محققی تغییر دادند.
محمد باقر شریف طباطبایی درس هایی مانند طب را در نزد پدر آموخت و سپس با در مدرسهٔ نیماورد رفت و دیگر علوم را در آنجا فراگرفت.
شریف طباطبایی برای تحصیل علم به کرمان رفت و مدتی به درس محمد کریم خان کرمانی حاضر شد. پس از چند سال به دستور استادش به نائین رفت تا مردمان آن منطقه را به علم دعوت کند، شریف طباطبایی پس از چند سال به کرمان بازگشت و به ادامهٔ تحصیل پرداخت اما با گذشت چند سال به همدان رفت و به تبلیغ دین پرداخت. پس از یورش به شیخیه همدان و کشته شدن اطرافیان شریف طباطبایی در اسفند ۱۲۷۶ ( برابر با عید فطر ۱۳۱۵ هـ. ق ) او به همراه خانواده اش به شهر ری و سپس به روستایی در کویر به نام جندق مهاجرت کرد.
وی در طول عمر خود چهار بار ازدواج نمود، سه عقدی و یک متعه.
از همسر اول دختری داشت به نام سلطان خانم که او را به عقد میرزا کاظم فرزند سید ناصر درآورد.
از همسر دوم فرزند پسری داشت به نام میرزا عبدالله.
از همسر سوم ( زهرا دختر ابوالحسن رضوی از سادات کبابیان همدان ) یک پسر به نام میرزا محمد و پنج دختر داشت که داماد اول وی پسر میرزا ابوتراب نفیسی به نام ابوالقاسم خان ملقب به انتظام الاطباء بود و دومی میرزا جبارخان ملقّب به بنان همایون پسر میرزا تقی خان تلگرافچی بود، و داماد سوم وی نامش مشخص نیست و داماد چهارم و پنجم وی از اهالی جندق و از فرزندان میرزا جواد جندقی به نام های میرزا محمدباقر و میرزا مصطفی طباطبائی بودند. همچنین دختر میرزا تقی خان را هم برای فرزند بزرگ خود میرزا عبدالله خواستگاری نمود.
