محمدباقر بهبهانی

[ویکی شیعه] محمدباقر بهبهانی (۱۱۱۸ق ـ ۱۲۰۵ق)، مشهور به وحید بهبهانی و ملقب به آقا، فقیه، اصولی و مؤلف امامی قرن ۱۲ قمری. بهبهانی از سوی سید محمد طباطبایی اصفهانی، «وحید عصر» ( یگانه دوران) لقب گرفت و به لقب های دیگری همچون «استاد اکبر»، «استاد کل» ، «علامه ثانی» و «محقق ثالث» مشهور است. وی شاگرد عالمان مشهوری در اصفهان، نجف و کربلا بود و خود، شاگردان بسیاری را تربیت کرد. وی با اخباری گری و اخباریان تندرو مبارزه می کرد و در نهایت با فعالیت‎های او اخباری‎گری به حاشیه رفت. وحید بهبهانی در کربلا درگذشت و در حرم امام حسین(ع) دفن شد.
محمدباقر بهبهانی در اصفهان و در سال ۱۱۱۸ق متولد شد. پدرش، محمد اکمل اصفهانی، از شاگردان علامه مجلسی بود و مادرش دختر آقانورالدین بن ملا صالح مازندرانی بوده است. برخی نسبِ وحید بهبهانی را به شیخ مفید (متوفی ۴۱۳) رسانده اند. البته کیوان سمیعی از سردار کابلی نقل می کند که سلسله سند انتساب بهبهانی به شیخ مفید جعلی است.
وحید بهبهانی دوران کودکی و نوجوانی را در اصفهان گذراند و علوم عقلی را نخست نزد پدرش آموخت و بعد از مرگ پدر و هجوم و تسلط محمود افغان بر اصفهان در ۱۱۳۵ق، از اصفهان خارج و راهی عراق شد.