محمدابراهیم جعفری ( ۱۳۱۹–۱۸ فروردین ۱۳۹۷ ) نقاش نوگرا و شاعر معاصر، عضو رسمی هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان و انجمن هنرمندان نقاش ایران بود. وی در بیِنال های مختلف داخلی و خارجی به عنوان داور حضور فعال داشت. شعر ترانهٔ «چو مرغ شب» از سروده های اوست.
... [مشاهده متن کامل]
محمدابراهیم جعفری متولد ۱۳۱۹ در شهر بروجرد استان لرستان بود. پدرش بازرگان و باغدار بود. او دبستان را در مدرسه فردوسی گذراند و در دبیرستان، رشته ادبیات خواند. در بروجرد تحت تأثیر نقاش قهوه خانه ای به نام «فانی» رو به نقاشی آورد و اولین آثار خویش را کشید. معلم هنر دبیرستان او به نام «دعوتی» مشوق و راهنمای او بود تا نقاشی را جدی تر پی بگیرد. از نوجوانی به شعر گفتن روی آورد و با الهام از طبیعت پیرامون خود شعر می گفت. سال پنجم دبیرستان به مدرسه دارالفنون تهران رفت و آنجا با مفاهیم روز ادبیات و نقاشی آشنا شد.
سال ۱۳۳۸ در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل نقاشی را آغاز کرد. در آنجا در گارگاه علی محمد حیدریان ( از مؤسسین پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و شاگرد کمال الملک ) و محمود جوادی پور حاضر شد. بعدها در کارگاه جوادی پور با محسن وزیری مقدم آشنا شد. این آشنایی باعث پیشرفت او شد و به اتفاق اصغر محمدی و غلامحسین نامی با هم به سفرهای کوتاه و بلند رفتند. در میان دانشجویان هنر آن زمان، جعفری، محمدی و نامی به «سه تفنگ دار معروف» بودند. این سفرها چهل سال ادامه داشتند. این سه نفر، از تابستان ۱۳۴۸ به سفرهای اروپا رفتند.
جعفری سابقه حضور فردی و گروهی مختلفی در نمایشگاه های داخلی و خارجی از جمله نخستین نمایشگاه خیابانی تهران در سال ۱۳۴۲ ( به تلاش محسن وزیری مقدم ) ، بی ینال یا دوسالانه پاریس در سال ۱۳۴۸، جشنواره هنر کنی سور مرن در جنوب فرانسه در ۱۳۵۵، کسب جایزه ملی این کشور در سال ۱۳۵۳ نقاشان معاصر ایران در آلمان، بال سوئیس، هنرمندان منتخب ۳۸ کشور در پاریس، نقاشان پیشرو در واشینگتن، دی. سی. ( واش آرت ) و نمایشگاه های هنرمندان معاصر ایران در مراکش، لندن، مسکو، کانادا، اسپانیا و ارمنستان را داشت.
جعفری به عنوان مؤسس کانون هنرهای تجسمی شناخته می شود.
از دیگر فعالیت های او می توان به همکاری با فیروز شیروانلو در شکل گیری فرهنگ سرای نیاوران، «برنامه ریزی و طراحی آموزش هنر» و کار و مطالعه در کوی بین المللی هنرهای پاریس، همکاری آموزشی با دانشگاه نوریچ آمریکا و دانشگاه های هنر اصفهان، یزد، کرمان و دانشگاه آزاد تهران و اجراهای فی البداهه با عنوان «صلح تن به تن» برای ایجاد ارتباط تبادل نظر نقد و گفت وگو در ارتباط با نمایشگاه های هنرهای تجسمی نام برد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدابراهیم جعفری متولد ۱۳۱۹ در شهر بروجرد استان لرستان بود. پدرش بازرگان و باغدار بود. او دبستان را در مدرسه فردوسی گذراند و در دبیرستان، رشته ادبیات خواند. در بروجرد تحت تأثیر نقاش قهوه خانه ای به نام «فانی» رو به نقاشی آورد و اولین آثار خویش را کشید. معلم هنر دبیرستان او به نام «دعوتی» مشوق و راهنمای او بود تا نقاشی را جدی تر پی بگیرد. از نوجوانی به شعر گفتن روی آورد و با الهام از طبیعت پیرامون خود شعر می گفت. سال پنجم دبیرستان به مدرسه دارالفنون تهران رفت و آنجا با مفاهیم روز ادبیات و نقاشی آشنا شد.
سال ۱۳۳۸ در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران تحصیل نقاشی را آغاز کرد. در آنجا در گارگاه علی محمد حیدریان ( از مؤسسین پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران و شاگرد کمال الملک ) و محمود جوادی پور حاضر شد. بعدها در کارگاه جوادی پور با محسن وزیری مقدم آشنا شد. این آشنایی باعث پیشرفت او شد و به اتفاق اصغر محمدی و غلامحسین نامی با هم به سفرهای کوتاه و بلند رفتند. در میان دانشجویان هنر آن زمان، جعفری، محمدی و نامی به «سه تفنگ دار معروف» بودند. این سفرها چهل سال ادامه داشتند. این سه نفر، از تابستان ۱۳۴۸ به سفرهای اروپا رفتند.
جعفری سابقه حضور فردی و گروهی مختلفی در نمایشگاه های داخلی و خارجی از جمله نخستین نمایشگاه خیابانی تهران در سال ۱۳۴۲ ( به تلاش محسن وزیری مقدم ) ، بی ینال یا دوسالانه پاریس در سال ۱۳۴۸، جشنواره هنر کنی سور مرن در جنوب فرانسه در ۱۳۵۵، کسب جایزه ملی این کشور در سال ۱۳۵۳ نقاشان معاصر ایران در آلمان، بال سوئیس، هنرمندان منتخب ۳۸ کشور در پاریس، نقاشان پیشرو در واشینگتن، دی. سی. ( واش آرت ) و نمایشگاه های هنرمندان معاصر ایران در مراکش، لندن، مسکو، کانادا، اسپانیا و ارمنستان را داشت.
جعفری به عنوان مؤسس کانون هنرهای تجسمی شناخته می شود.
از دیگر فعالیت های او می توان به همکاری با فیروز شیروانلو در شکل گیری فرهنگ سرای نیاوران، «برنامه ریزی و طراحی آموزش هنر» و کار و مطالعه در کوی بین المللی هنرهای پاریس، همکاری آموزشی با دانشگاه نوریچ آمریکا و دانشگاه های هنر اصفهان، یزد، کرمان و دانشگاه آزاد تهران و اجراهای فی البداهه با عنوان «صلح تن به تن» برای ایجاد ارتباط تبادل نظر نقد و گفت وگو در ارتباط با نمایشگاه های هنرهای تجسمی نام برد.
