محمدیوسف یا محمدیوسف الحسینی یا حسینی مصور ( آثار از ۱۶۳۶ - ۱۶۵۶ میلادی، دورهٔ صفوی، اصفهان ) هنرمند نگارگر قرن دهم هجری شمسی است. وی به عنوان یکی از نقاشان مکتب اصفهان، شاگرد و پیرو سبک رضا عباسی بود. آثارش کتاب آرایی و نقاشی های تک برگی را ( که در قرن هفدهم میلادی در ایران از محبوبیت زیادی برخوردار بود ) شامل می شود. او در زمان دو تن از پادشاهان صفوی، یعنی شاه صفی ( ۱۶۲۹ تا ۴۲ میلادی ) و شاه عباس دوم ( ۱۶۴۲ تا ۶۶ میلادی ) کار می کرد.
... [مشاهده متن کامل]
محمدیوسف و دیگر همکاران اش مانند محمد قاسم و محمدعلی نگارگر، جزء شاگردان و پیروان سبک رضا عباسی، و شاید آخرین نقاشان مکتب نقاشی اصفهان باشند. در طراحی های این سه تن، شباهت های بسیاری می توان یافت، که متاثر از سبک استاد، تصاویر دلپذیری آفریده اند.
موضوع آثار این سه تن، عموماً زن و مردهای ایستاده یا نشسته، دراویش، حیوانات و پرندگان است. بیشتر آثار محمدیوسف بین سالهای ۱۰۴۷ تا ۱۰۶۸ هجری قمری رقم خورده است. اما به نظر می رسد محمدیوسف از شاگردان بالافصل رضاعباسی یا از پی سپاران مستقیم هنری وی بوده است. از لقب عباسی او پیداست که در دربار شاه عباس دوم صاحب مقام شده و اجازهٔ استفاده از نام شاه را یافته است. محمدیوسف نگاره های خود را با اسامی مختلفی چون: محمدیوسف عباسی، محمدیوسف حسینی، محمدیوسف حسین جامی و میریوسف رقم زده است. بعضی معتقدند که بیشتر آثار محمدیوسف برخلاف معاصران وی، تغییرات و چندگونگی های سبْکی را به نمایش گذاشته است. محمدیوسف احتمالاً حدود سال ۱۰۴۲ هجری شمسی از دنیا رفته است.
بزرگترین مجموعه ای که محمدیوسف در نگارگری آن دخیل بوده، یک نسخه از شاهنامه است که با همکاری محمد قاسم تصویر شده و هم اینک در موزهٔ آستان قدس مشهد محفوظ است. به نظر می رسد که وی و محمدقاسم همکارانی نزدیک بوده اند، چه اینکه در اکثر مجموعه های بجا مانده، نام این دو تن در کنار یکدیگر آورده می شود.
در دیوان حافظ با ۵۵ نگاره که در زمان شاه صفی اول نگارگری شده ( تاپقاپی - استانبول ) ، نقاشی یکی از نگاره ها به تاریخ ۱۰۵۰ قمری یا ۱۶۴۰ میلادی به امضای محمدیوسف و دیگری به امضای محمدعلی است. همچنین در شاهنامه قرچغای خان مشتمل بر ۱۴۸ یا ۱۴۹ نگاره، به جز دو نگارهٔ نخست، که توسط ملک حسین اصفهانی نگارگری شده، سایر تصاویر، توسط نسخه شناسان به محمد قاسم و محمدیوسف نسبت داده شده است، که از این میان نگارهٔ مجلس کمند انداختن افراسیاب و برزو مشخصاً امضای محمدیوسف را داراست. در شاهنامهٔ مذکور، حداقل پنج نگاره دربردارندهٔ ویژگی های سبکی اوست. نگاره های این شاهنامه شباهت های بسیاری با شاهنامهٔ رشیدا داشته و به همین دلیل نقاشان این دو اثر یکسان انگاشته می شوند. در موزهٔ رضاعباسی سه نگاره به رقم محمدیوسف موجود است که با سبک و شیوهٔ مجالس شاهنامهٔ رشیدا کار شده است. این شاهنامه امروزه در موزه کاخ گلستان به شمارهٔ ۲۲۳۹ نگهداری می شود. همچنین در کاخ گلستان نگاره های گل و مرغ منتسب به وی نگهداری می شود. سچوکبن نوزده نگاره را با رقم این هنرمند گردآوری یا به او منسوب کرده، بعدها شمار این نگاره ها به ۴۹۰ تا ۵۵۵ نگاره رسید.
... [مشاهده متن کامل]
محمدیوسف و دیگر همکاران اش مانند محمد قاسم و محمدعلی نگارگر، جزء شاگردان و پیروان سبک رضا عباسی، و شاید آخرین نقاشان مکتب نقاشی اصفهان باشند. در طراحی های این سه تن، شباهت های بسیاری می توان یافت، که متاثر از سبک استاد، تصاویر دلپذیری آفریده اند.
موضوع آثار این سه تن، عموماً زن و مردهای ایستاده یا نشسته، دراویش، حیوانات و پرندگان است. بیشتر آثار محمدیوسف بین سالهای ۱۰۴۷ تا ۱۰۶۸ هجری قمری رقم خورده است. اما به نظر می رسد محمدیوسف از شاگردان بالافصل رضاعباسی یا از پی سپاران مستقیم هنری وی بوده است. از لقب عباسی او پیداست که در دربار شاه عباس دوم صاحب مقام شده و اجازهٔ استفاده از نام شاه را یافته است. محمدیوسف نگاره های خود را با اسامی مختلفی چون: محمدیوسف عباسی، محمدیوسف حسینی، محمدیوسف حسین جامی و میریوسف رقم زده است. بعضی معتقدند که بیشتر آثار محمدیوسف برخلاف معاصران وی، تغییرات و چندگونگی های سبْکی را به نمایش گذاشته است. محمدیوسف احتمالاً حدود سال ۱۰۴۲ هجری شمسی از دنیا رفته است.
بزرگترین مجموعه ای که محمدیوسف در نگارگری آن دخیل بوده، یک نسخه از شاهنامه است که با همکاری محمد قاسم تصویر شده و هم اینک در موزهٔ آستان قدس مشهد محفوظ است. به نظر می رسد که وی و محمدقاسم همکارانی نزدیک بوده اند، چه اینکه در اکثر مجموعه های بجا مانده، نام این دو تن در کنار یکدیگر آورده می شود.
در دیوان حافظ با ۵۵ نگاره که در زمان شاه صفی اول نگارگری شده ( تاپقاپی - استانبول ) ، نقاشی یکی از نگاره ها به تاریخ ۱۰۵۰ قمری یا ۱۶۴۰ میلادی به امضای محمدیوسف و دیگری به امضای محمدعلی است. همچنین در شاهنامه قرچغای خان مشتمل بر ۱۴۸ یا ۱۴۹ نگاره، به جز دو نگارهٔ نخست، که توسط ملک حسین اصفهانی نگارگری شده، سایر تصاویر، توسط نسخه شناسان به محمد قاسم و محمدیوسف نسبت داده شده است، که از این میان نگارهٔ مجلس کمند انداختن افراسیاب و برزو مشخصاً امضای محمدیوسف را داراست. در شاهنامهٔ مذکور، حداقل پنج نگاره دربردارندهٔ ویژگی های سبکی اوست. نگاره های این شاهنامه شباهت های بسیاری با شاهنامهٔ رشیدا داشته و به همین دلیل نقاشان این دو اثر یکسان انگاشته می شوند. در موزهٔ رضاعباسی سه نگاره به رقم محمدیوسف موجود است که با سبک و شیوهٔ مجالس شاهنامهٔ رشیدا کار شده است. این شاهنامه امروزه در موزه کاخ گلستان به شمارهٔ ۲۲۳۹ نگهداری می شود. همچنین در کاخ گلستان نگاره های گل و مرغ منتسب به وی نگهداری می شود. سچوکبن نوزده نگاره را با رقم این هنرمند گردآوری یا به او منسوب کرده، بعدها شمار این نگاره ها به ۴۹۰ تا ۵۵۵ نگاره رسید.
