محمّد کوثر ( زادهٔ ۱۳۲۳ – درگذشتهٔ ۲۶ دی ۱۳۹۶ ) کارگردان نمایش و استاد ایرانی الاصل دانشگاه های ایران و آمریکا بود.
کوثر سالِ ۱۳۲۳ در پاکستان زاده شد. در دانشگاه کرنل دکتری در هنرهای نمایشی گرفت و از اوایل دههٔ ۱۳۵۰ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران − به واسطهٔ عمویش، مهدی کوثر، و با تأییدِ بهرام بیضایی − استاد شد. پس از انقلاب فرهنگی ایران به آمریکا برگشت و تا پایان عمر به استادی و کارگردانی نمایش در دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
او سالِ ۱۳۹۶، همراهِ همسرش یاسمن آرامی، به ایران برگشت و آپارتمانی در یوسف آبادِ تهران خرید و از بالکن همین خانه افتاد و درگذشت. بیضایی در سوگش او را «گنج دانش» نامید.
کوثر در دههٔ ۱۳۵۰ لورنزاچیو و اتللو و انسان خوب سچوان و جادوگران شهر سیلم و هانری چهارم و در اعماق و اقتباسی از تسخیرشدگان فیودور داستایفسکی را در تهران کارگردانی کرد و بر صحنه برد. او پس از ترک ایران هم فعّال بود و نمایشنامه های چون دن ژوان یا عشق به هندسه و سفر اسب پنجم و در اعماق و قضیه رابرت اوپنهایمر و ادوارد دوم و مدرسه برای همسران و جنگ و صلح و شیاطین و مادام دو ساد و حیف که فاحشه ای بیش نیست و ولگرد ( فیلم ۱۳۳۱ ) و بالکن و پروژهٔ ایبسن/استریندبرگ و هانری چهارم و دایی وانیا و تروی: دروازه های دوزخ و در تنهایی پنبه زارها را در سان فرانسیسکو به نمایش درآورد.
Kowsar, Mohammad ( 1991 ) . The Critical Panopticon: Essays in the Theatre and Contemporary Aesthetics. New York: P. Lang. ISBN 0 - 8204 - 1561 - 8.
کوثر سالِ ۱۳۲۳ در پاکستان زاده شد. در دانشگاه کرنل دکتری در هنرهای نمایشی گرفت و از اوایل دههٔ ۱۳۵۰ در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران − به واسطهٔ عمویش، مهدی کوثر، و با تأییدِ بهرام بیضایی − استاد شد. پس از انقلاب فرهنگی ایران به آمریکا برگشت و تا پایان عمر به استادی و کارگردانی نمایش در دانشگاه ایالتی سان فرانسیسکو پرداخت.
... [مشاهده متن کامل]
او سالِ ۱۳۹۶، همراهِ همسرش یاسمن آرامی، به ایران برگشت و آپارتمانی در یوسف آبادِ تهران خرید و از بالکن همین خانه افتاد و درگذشت. بیضایی در سوگش او را «گنج دانش» نامید.
کوثر در دههٔ ۱۳۵۰ لورنزاچیو و اتللو و انسان خوب سچوان و جادوگران شهر سیلم و هانری چهارم و در اعماق و اقتباسی از تسخیرشدگان فیودور داستایفسکی را در تهران کارگردانی کرد و بر صحنه برد. او پس از ترک ایران هم فعّال بود و نمایشنامه های چون دن ژوان یا عشق به هندسه و سفر اسب پنجم و در اعماق و قضیه رابرت اوپنهایمر و ادوارد دوم و مدرسه برای همسران و جنگ و صلح و شیاطین و مادام دو ساد و حیف که فاحشه ای بیش نیست و ولگرد ( فیلم ۱۳۳۱ ) و بالکن و پروژهٔ ایبسن/استریندبرگ و هانری چهارم و دایی وانیا و تروی: دروازه های دوزخ و در تنهایی پنبه زارها را در سان فرانسیسکو به نمایش درآورد.
