محمد نمازی ( زاده ۱۲۷۵ خورشیدی در شیراز - درگذشته فروردین ۱۳۵۱ خورشیدی در شیراز ) ، از متمولین و ثروتمندان ایرانی بود که جزو خیّرین و نیکوکاران روزگار به شمار می آمد و منشأ پدید آمدن آثار خیریه و ابنیهٔ عام المنفعهٔ بسیاری، به ویژه در زادگاه خود، شهر شیراز گردید، که از آن جمله بیمارستان نمازی شیراز، بسیار مشهور است.
... [مشاهده متن کامل]
خاندان نمازی از خانواده های سرشناس و نیکوکار شیراز از دوره زندیه و قاجاریه بودند که تجارت خانه های بزرگی در کشورهایی همچون هند، چین، هنگ کنگ و مصر داشتند، به طوری که یکی از افراد این خانواده که در قاهره تجارت خانه داشت، به وزارت اقتصاد جمال عبدالناصر منصوب شد.
محمدحسن نمازی، پدر او، در اواخر دوره قاجاریه که بیماری های گوناگون در شیراز شیوع داشت و تعداد زیادی افراد بی سرپرست و بی پناه در این شهر زندگی می کردند، نوانخانه بزرگی در دروازه کازرون جهت اسکان افراد بی سرپناه و همچنین یک دواخانه ( درمانگاه ) در خیابان قاآنی تأسیس کرد. او در سال ۱۳۰۴ خورشیدی این درمانگاه را وقف و درآمد یکی از ساختمان های خود در کشور چین را به تأمین هزینه های آن اختصاص داد.
محمد نمازی کودکی را در هند و چین و جوانی را در شیراز و تهران سپری کرد. در سال ۱۳۰۳ به قصد سیاحت به آمریکا رفت اما این سفر سرنوشتش را تغییر داد و نزدیک به بیست سال در آنجا اقامت کرد. او در فاصله دو جنگ جهانی دوم توانست تجارت دریایی موفقیت آمیزی در هنگ کنگ به وجود آورد و در این مدت با بازرگانی میان شرق دور و آمریکا توانست به ثروت قابل توجهی دست یابد.
نمازی پس از موفقیت در فعالیت های اقتصادی در سال ۱۳۲۳ به ایران بازگشت. اگر چه نیت اصلی اش ایجاد مجتمع بهداشتی و درمانی بود اما بعد از بازگشت به ایران متوجه شد که آب آشامیدنی وضعیت مناسبی ندارد و تصمیم گرفت علاوه بر ساخت مجتمع درمانی - آموزشی، با مشارکت انجمن شهر، آب لوله کشی در شیراز احداث کند که در سال ۱۳۲۷ تکمیل شد. بدین ترتیب، شیراز اولین شهر ایران بود که دارای آب لوله کشی شد.
بیمارستان نمازی ( که ابتدا به بیمارستان پانصد تختخوابی شهرت داشت ) ، آموزشگاه عالی پرستاری نمازی، پرورشگاه کودکان نمازی و هنرستان نمازی از جمله مؤسسات خیریه ای است که در شیراز به راه انداخت. او درآمد آب شیراز را وقف بیمارستان کرد. اقدامات او مورد توجه شاه قرار گرفت و دستور داد برق رسانی شهر شیراز را نیز حاج محمد نمازی و دیگر نیکوکاران شیراز به عهده بگیرند و درآمد آن نیز وقف بیمارستان شود.
... [مشاهده متن کامل]
خاندان نمازی از خانواده های سرشناس و نیکوکار شیراز از دوره زندیه و قاجاریه بودند که تجارت خانه های بزرگی در کشورهایی همچون هند، چین، هنگ کنگ و مصر داشتند، به طوری که یکی از افراد این خانواده که در قاهره تجارت خانه داشت، به وزارت اقتصاد جمال عبدالناصر منصوب شد.
محمدحسن نمازی، پدر او، در اواخر دوره قاجاریه که بیماری های گوناگون در شیراز شیوع داشت و تعداد زیادی افراد بی سرپرست و بی پناه در این شهر زندگی می کردند، نوانخانه بزرگی در دروازه کازرون جهت اسکان افراد بی سرپناه و همچنین یک دواخانه ( درمانگاه ) در خیابان قاآنی تأسیس کرد. او در سال ۱۳۰۴ خورشیدی این درمانگاه را وقف و درآمد یکی از ساختمان های خود در کشور چین را به تأمین هزینه های آن اختصاص داد.
محمد نمازی کودکی را در هند و چین و جوانی را در شیراز و تهران سپری کرد. در سال ۱۳۰۳ به قصد سیاحت به آمریکا رفت اما این سفر سرنوشتش را تغییر داد و نزدیک به بیست سال در آنجا اقامت کرد. او در فاصله دو جنگ جهانی دوم توانست تجارت دریایی موفقیت آمیزی در هنگ کنگ به وجود آورد و در این مدت با بازرگانی میان شرق دور و آمریکا توانست به ثروت قابل توجهی دست یابد.
نمازی پس از موفقیت در فعالیت های اقتصادی در سال ۱۳۲۳ به ایران بازگشت. اگر چه نیت اصلی اش ایجاد مجتمع بهداشتی و درمانی بود اما بعد از بازگشت به ایران متوجه شد که آب آشامیدنی وضعیت مناسبی ندارد و تصمیم گرفت علاوه بر ساخت مجتمع درمانی - آموزشی، با مشارکت انجمن شهر، آب لوله کشی در شیراز احداث کند که در سال ۱۳۲۷ تکمیل شد. بدین ترتیب، شیراز اولین شهر ایران بود که دارای آب لوله کشی شد.
بیمارستان نمازی ( که ابتدا به بیمارستان پانصد تختخوابی شهرت داشت ) ، آموزشگاه عالی پرستاری نمازی، پرورشگاه کودکان نمازی و هنرستان نمازی از جمله مؤسسات خیریه ای است که در شیراز به راه انداخت. او درآمد آب شیراز را وقف بیمارستان کرد. اقدامات او مورد توجه شاه قرار گرفت و دستور داد برق رسانی شهر شیراز را نیز حاج محمد نمازی و دیگر نیکوکاران شیراز به عهده بگیرند و درآمد آن نیز وقف بیمارستان شود.
