محمد مکری ( زاده : ۱۳۰۵، کرمانشاه - درگذشته: تیر ۱۳۸۶، پاریس ) نویسنده، شاعر، محقق و زبان شناس معاصر ایران است.
محمد مکری در سال ۱۳۰۵ خورشیدی در شهر کرمانشاه چشم بجهان گشود.
وی استاد تحقیقات در مرکز تتبعات وزارت فرهنگ و علوم و استاد دانشگاه سوربن پاریس، نویسنده، شاعر، محقق، زبان شناس و متخصص زبانهای باستان و لهجه های قدیم و فعلی ایرانی، مردم شناس، مورخ تاریخ افکار و مذاهب، تالف حدود صد جلد کتاب و پژوهش علمی و بیش از صدها مقاله . [۱]
... [مشاهده متن کامل]
وی عضو اغلب مجامع علمی اروپایی بوده اند. [۲]
محمد مکری در سال ۱۳۴۴ موفق به اخذ جایزه و نشان علمی از فرهنگستان آثار ملی و ادب فرانسه به پاس چندین دهه خدمات علمی شد.
او بخاطر گرایش های سیاسی به جبهه ملی و نهضت آزادی دو بار مجبور به ترک وطن شد. بار اول از سال ۱۳۳۳ و بعد از فروپاشی دولت مصدق تا سال ۱۳۵۸ که با پیروزی انقلاب به وطن برگشت.
محمد مکری از حامیان و نزدیکان آیت الّله خمینی در سالهای اوّل انقلاب بود. در مصاحبه ای با روزنامه کیهان در ۸ فوریه ۱۹۷۹ ضمن پشتیبانی از انقلاب ایران گفته بود :
« در ایران "کسی صاحب ثروتهای افسانه ای نخواهد شد" و "زمینها ملّی می شوند و به کار سود تعلق خواهد گرفت". »
درباره دیدگاه وی نسب به انقلاب در سالهای اولیه انقلاب او معتقد بود که :
« "جمهوری اسلامی با حکومت مذهبی تفاوت دارد". [۳] »
محمد مکری نخستین سفیر کبیر تام الاختیار ایران پس از انقلاب در مسکو؛ شوروی سابق و مغولستان در بین سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲ بود. بعد از یک دهه فعالیت در مقامات اداری و اجرایی و باز نشستگی در سمت مشاور وزیرنفت، دکتر محمد مکری مجددا ساکن فرانسه شدو به تحقیقات و مطالعات علمی پرداخت و تا پایان عمر در شهر اوری در حومه پاریس زندگی کرد.
و در تیر ماه ۱۳۸۶ در منزل خود در شهر اوری در حومه پاریس چشم از جهان فروبست .
مشاغل قبل از خروج از ایران
مشاغل وی قبل از خروج از ایران به فرانسه در سال ۱۳۳۳ «اولین مهاجرت اجباری » .
رئیس فرهنگ استان کردستان شمالی؛ مهاباد ؛ ۱۳۲۲ تا ۱۳۲۳
پایه گذار و نخستین رئیس اداره تعلیمات ایلات و عشائر ایران ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۸
تهیه کننده طرحهای تعلیمات و آموزش اجباری و عمومی در کشور ۱۳۲۵
مدیر کل وزارت فرهنگ ۱۳۳۰
مامور علمی اداره کل نگارش وزارت فرهنگ در تهیه لغت نامه دهخدا ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۴
استاد زبان و ادبیات فارسی و زبان پهلوی ساسانی در دانشگاه تهران ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳
استاد علم الاساطیر و مبتکر دروس زیباییهای اندیشه و اخلاق در افسانه ها و جهان نگاریها ی قدیم ایران در دانشکده هنرهای زیبا ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳
استاد تاریخ و علوم ادبی در دانشکده افسری ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۳
مدیر مسئول مجله ماد و بغستان ۱۳۳۱
مشاغل بعد از ورود به ایران
مشاغل وی بعد از ورود به کشور درسال ۱۳۵۸ تا قبل از خروج از ایران برای دومین و همیشگی به فرانسه در سال ۱۳۶۷
نخستین سفیر کبیر تام الاختیار ایران پس از انقلاب در مسکو؛ شوروی سابق و مغولستان ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲
مشاور عالی وزارت نفت در امور بین الملل ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۵
پانویس
↑ «Editions de la Diffrence».
↑ «Mohammad Mokri».
↑ «انقلاب اسلامی به روایت تصویر».
[۱]
Mohammad Mokri
منبع
Mohammad Mokri - Site Officel
Site M. Mokri - Collections
محمد مکری در سال ۱۳۰۵ خورشیدی در شهر کرمانشاه چشم بجهان گشود.
وی استاد تحقیقات در مرکز تتبعات وزارت فرهنگ و علوم و استاد دانشگاه سوربن پاریس، نویسنده، شاعر، محقق، زبان شناس و متخصص زبانهای باستان و لهجه های قدیم و فعلی ایرانی، مردم شناس، مورخ تاریخ افکار و مذاهب، تالف حدود صد جلد کتاب و پژوهش علمی و بیش از صدها مقاله . [۱]
... [مشاهده متن کامل]
وی عضو اغلب مجامع علمی اروپایی بوده اند. [۲]
محمد مکری در سال ۱۳۴۴ موفق به اخذ جایزه و نشان علمی از فرهنگستان آثار ملی و ادب فرانسه به پاس چندین دهه خدمات علمی شد.
او بخاطر گرایش های سیاسی به جبهه ملی و نهضت آزادی دو بار مجبور به ترک وطن شد. بار اول از سال ۱۳۳۳ و بعد از فروپاشی دولت مصدق تا سال ۱۳۵۸ که با پیروزی انقلاب به وطن برگشت.
محمد مکری از حامیان و نزدیکان آیت الّله خمینی در سالهای اوّل انقلاب بود. در مصاحبه ای با روزنامه کیهان در ۸ فوریه ۱۹۷۹ ضمن پشتیبانی از انقلاب ایران گفته بود :
« در ایران "کسی صاحب ثروتهای افسانه ای نخواهد شد" و "زمینها ملّی می شوند و به کار سود تعلق خواهد گرفت". »
درباره دیدگاه وی نسب به انقلاب در سالهای اولیه انقلاب او معتقد بود که :
« "جمهوری اسلامی با حکومت مذهبی تفاوت دارد". [۳] »
محمد مکری نخستین سفیر کبیر تام الاختیار ایران پس از انقلاب در مسکو؛ شوروی سابق و مغولستان در بین سالهای ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲ بود. بعد از یک دهه فعالیت در مقامات اداری و اجرایی و باز نشستگی در سمت مشاور وزیرنفت، دکتر محمد مکری مجددا ساکن فرانسه شدو به تحقیقات و مطالعات علمی پرداخت و تا پایان عمر در شهر اوری در حومه پاریس زندگی کرد.
و در تیر ماه ۱۳۸۶ در منزل خود در شهر اوری در حومه پاریس چشم از جهان فروبست .
مشاغل قبل از خروج از ایران
مشاغل وی قبل از خروج از ایران به فرانسه در سال ۱۳۳۳ «اولین مهاجرت اجباری » .
رئیس فرهنگ استان کردستان شمالی؛ مهاباد ؛ ۱۳۲۲ تا ۱۳۲۳
پایه گذار و نخستین رئیس اداره تعلیمات ایلات و عشائر ایران ۱۳۲۴ تا ۱۳۲۸
تهیه کننده طرحهای تعلیمات و آموزش اجباری و عمومی در کشور ۱۳۲۵
مدیر کل وزارت فرهنگ ۱۳۳۰
مامور علمی اداره کل نگارش وزارت فرهنگ در تهیه لغت نامه دهخدا ۱۳۱۹ تا ۱۳۲۴
استاد زبان و ادبیات فارسی و زبان پهلوی ساسانی در دانشگاه تهران ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳
استاد علم الاساطیر و مبتکر دروس زیباییهای اندیشه و اخلاق در افسانه ها و جهان نگاریها ی قدیم ایران در دانشکده هنرهای زیبا ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۳
استاد تاریخ و علوم ادبی در دانشکده افسری ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۳
مدیر مسئول مجله ماد و بغستان ۱۳۳۱
مشاغل بعد از ورود به ایران
مشاغل وی بعد از ورود به کشور درسال ۱۳۵۸ تا قبل از خروج از ایران برای دومین و همیشگی به فرانسه در سال ۱۳۶۷
نخستین سفیر کبیر تام الاختیار ایران پس از انقلاب در مسکو؛ شوروی سابق و مغولستان ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۲
مشاور عالی وزارت نفت در امور بین الملل ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۵
پانویس
↑ «انقلاب اسلامی به روایت تصویر».
[۱]
منبع