محمد مهدی فیض مهدوی کرمانشاهی

[ویکی اهل البیت] کلید واژه: محمدمهدی فیض مهدوی کرمانشاهی، کتابخانه فیض مهدوی، مشروطیت،
محمدمهدی فیض مهدوی به سال 1287 ق. در خاندانی روحانی از تبار «فیض کاشانی»، در شهر کرمانشاه دیده به جهان خاکی گشود.
پدرش شیخ محمدتقی (متوفی 1296 یا 1298 ق)، از عالمان و فقیهان بزرگ تاریخ کرمانشاه، نقش بسیار مهمی در ایجاد و گسترش فرهنگ دینی در آن شهر ایفا کرد.
جد اول او، آیت الله شیخ محمدمهدی (متوفی 1281 ق)، محدثی فقیه، اصولی پژوهشگر، فلیسوفی متأله و ادیبی توانا بود که آثار فراوانی از خود به جا گذاشت از جمله: شرح التبصره، مجامع الآمال، تکلیف الکفار بالفروع و شرح الشرایع در دو جلد که استادش محمدتقی فرزند محمدرحیم اصفهانی متوفی 1248 ق) این شرح را مورد تأیید خود قرار داده و در پشت جلد آن کتاب، اجازه اجتهاد و روایت برای وی نوشته است.
جد دومش، محمدمحسن مشهور به «قاری» (متوفی 1223 ق) فرزند محمدسمیع معلم فرزند محمدحسین ملقب به «مدرس» فرزند محمدمحسن، فقیه، اصولی، متکلم، مفسر، ادیب و شاعری توانا بوده است. او کتاب های زیادی از جمله: درراالبهیة فی النظائر الفقهیه، دررالمسامع فی النحو و نیز رساله ای فارسی به نام «قرةالعین» در موضوع زائران حرم شریف مکه و مدینه نوشته است. نویسنده اعیان الشیعه می گوید: من نسخه ای خطی از این رساله را در کرمانشاه دیده ام.
شیخ محمدمحسن قاری، اولین عالم از خاندان فیض کاشانی بود که از کاشان به کرمانشاه هجرت و در همان جا ماندگار شد. وی سر سلسله خاندان فیض مهدوی در کرمانشاه است که عالمان و فقیهان بسیاری از فرزندان و نوادگان وی در آن شهر می زیسته اند.
جد پنجم وی، محمد ملقب به «علم الهدی» فرزند فیض کاشانی از دانشمندان بزرگ تاریخ کاشان است. وی تألیفات بسیاری دارد از جمله: نضدالایضاح، معادن الحکمة فی مکاتیب الائمه، مرقاة الجنان، زبور الهی، تحفةالابرار و حاشیة علی اصول الکافی.