محمد مؤمن

به گفته رسانه های ایران، او از شخصیت های تأثیر گذار در نظام جمهوری اسلامی است که علاوه بر عضویت در شورای بازنگری قانون اساسی در سال ۱۳۶۸، به عنوان یکی از اعضای شورای نگهبان تأثیر زیادی در تحولات نظام جمهوری اسلامی بر جای گذاشته است.
او از مجتهدین معاصر بود که از اواسط دوره اول شورای نگهبان ( یعنی از سال ۱۳۶۲ ) با حکم سید روح الله خمینی به عضویت فقهای شورای نگهبان منصوب شد و تا ۱۳۹۷ عضو این شورا بود. وی همچنین عضو مجلس خبرگان در چندین دوره بوده است. محمد مؤمن آخرین بار در ۲۵ تیر ۱۳۹۲ با حکم علی خامنه ای، در سمت خود ( فقیه شورای نگهبان ) ابقاء شد.
محمد مؤمن، در ۲۳ دی ماه سال ۱۳۱۶ در قم متولد شد. تحصیلات مقدماتی را در قم و ابتدا در مکتب خانه و سپس در «مدرسه جامع تعلیمات دینی» گذراند و همزمان به تحصیل در حوزه علاقه مند شد. او زیر نظر افرادی چون سید روح الله خمینی، سیدمحمد حسین طباطبایی، علی مشکینی، مرتضی حائری و سید محمدرضا گلپایگانی به درجه اجتهاد دست یافت.
مؤمن در سال ۱۳۷۴ در جریان تصادف شدیدی در راه قم به شدت مجروح شد. او پس از این تصادف یک ماه بیهوش و ۴۲ روز بستری بود.
محمد مؤمن قبل از پیروزی انقلاب ۵۷، با عضویت در جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، در مبارزات علیه حکومت محمدرضا پهلوی نقش داشت و این فعالیت ها به تبعید خودش و ۲۴ تن از اعضای جامعه مدر سین انجامید. او به تویسرکان تبعید گردید. برادر وی علی مؤمن در انتخابات میان دوره ای ۱۳۹۸ به مجلس خبرگان انتخاب شد.
او به همراه برخی علمای دیگر، اقتدارگراترین تبیین نظریه نصب و اختیارات فقیه حاکم در نظام جمهوری اسلامی ایران را ارائه داده است؛ ثانیاً حضور طولانی او در منصب فقهای شورای نگهبان، حداقل در برخی موارد، باعث تزریق عملی این نظریه در تصمیم سازی ها، قوانین و برخی جهت گیری های راهبردی مرتبط با شورای نگهبان بوده است.
نظریات وی پیرامون ولایت فقیه شبیه به نظرات محمدتقی مصباح یزدی و سید کاظم حائری بوده و ولایت مطلقه فقیه را در مقابل دموکراسی می دانست. وی در نقد وکالت، انتخاب، یا حتی انشای ولایت از طریق بیعت، نه تنها انتخاب حاکمان را از حق الناس و حقوق مردم نمی داند، بلکه حتی از حقوق مشترک بین خدا و مردم نیز نمی داند و به تصریح می گوید: «صرفاً حق الله است و از حقوق مشترکه به این معنی که مردم بیایند به امام و ولی امر اختیار بدهند، نیست».